Geluk lag
op de loer
maar toen woorden
wonden
werden
werd
het leven
vastklampen
aan gisteren
dat weer
(& steeds weer)
het nieuwe vandaag
bleek.
het voordeel van de twijfel
geurend rottend meurend
naar zwijgstront:
de almachtige taal
der onmachtigen
het bestaan
geen schim meer
van wat het ooit
was
(of wat het had
beloofd
te zijn)
maar vandaag
niet langer genoegen
meer met minder
maar
het verlangen
om in de overzichtelijke onschuld
te mogen ontwaken
als in een schilderij
van
Edward Hopper