ViveleDon: Spookrijden met Don Leo

fundament-advies

In de rubriek Het Spookrijderskeurmerk voor… wordt plaats gemaakt voor bedrijven, organisaties en instellingen die hun logo hebben geplaatst op het blog Spookrijden.nu. 

Het volgende Spookrijderskeurmerk is voor… VIVE LE DON!

Wie?

Leon van Vive

Waar?

Papendrecht

Van?

ViveleDon

Wat?

Specialist in geefmomenten

Je hebt de mens.
In alle soorten en maten.
Ieder mens is uniek.
Maar de ene mens is net iets unieker dan de ander.
Leon van Vive is niet een mens.
Leon van Vive ís zo’n mens.
Uniek.

 

Woensdag 31 januari 2018 ontmoette ik Leon voor het eerst. Op uitnodiging van Friends in Business en Emboost zou een dagje Londen (sightseeing, museumpie, lekker eten, wijntje) afgesloten worden met een bezoek aan de voetbalwedstrijd Chelsea FC – Bournemouth op Stamford Bridge. Aan mij de eer om er een sfeerverslag over te schrijven. In 2018 hoorde het Verenigd Koninkrijk nog gewoon bij de EU. En er was nog geen corona. De wereld was knus, even knus als mijn gesprek met Leon in de bus:

“(…) Ik kom naast Leon van Vive te zitten. Leon is directeur van ViveleDon, zo’n firmanaam die mij direct doet watertanden (directe associatie: ondernemer Don Leon doet alleen zaken met mensen die bereid zijn zijn zegelring te kussen).

Leon legt uit: ‘Wij zijn gespecialiseerd in creatieve geschenken, ik ben altijd op zoek naar gadgets.’ Zijn ogen beginnen te glinsteren als hij verhaalt over de beurzen die hij wereldwijd bezoekt. Ik krijg een enorme energyboost van dergelijke ondernemers die stuk voor stuk met passie en vuur over hun bedrijf en branche spreken. Het leven van Leon van Vive draait om gadgets, ik ben ervan overtuigd dat zijn leven een feest is.

Bij nader inzien heeft bij meer weg van Q, de illustere technische rechterhand van James Bond, dan van Don Corleone. We komen dieper en dieper in Londen. Ik geniet…’

Leon had het in de bus gehad over een bloemensnijdertje. Het klonk als de titel van een Suske en Wiske album. Een krankzinnig verhaal volgde over een gadget dat niet alleen Leons zakelijke succes zou inluiden, maar gelijktijdig (en misschien nog wel meer) zijn non conformistische manier van denken illustreerde. ‘’t Verkocht voor geen meter in het begin, heel mijn garagebox stond ermee vol. Maar ik vóelde dat dat bloemensnijdertje wel ‘s zou kunnen gaan lopen.’

Gevraagd naar de herkomst van het alom bekende neusje van de zalm, luidt het antwoord van de ondernemer steevast “instinct”, “een gevoel” en “iets van geluk”. “Gruwelijk hard werken” zien ze als vanzelfsprekendheid en wordt om die reden zelden expliciet genoemd. Standaardwaarden als “vertrouwen”, “loyaliteit” en “betrouwbaarheid” horen eveneens bij het basispakket. Scoort u op een van deze onderdelen onvoldoende, dan begint u beter niet aan een ondernemerscarrière.

Het is van alles iets en van niets iets.

Eén ding is zeker: er bestaat geen opleiding, geen school, geen cursus, voor. Je moet het zien. Je moet het voelen. Maar wat is “het” eigenlijk precies? En wanneer is “het” “het” en wanneer is “het” “net-niet”? Vragen te over.

Ik heb antwoorden nodig. Na Londen spreken Leon en ik af snel af te spreken.

Zijn kantoor in Papendrecht deed me denken aan het Museum of Brands, Packaging & Advertising dat we in Londen nog hadden bezocht. Een gestructureerde verzameling van veel. Heel veel. Leon gaf mij een duizelingwekkende rondleiding langs de ontelbare uitgestalde relatiegeschenken en stopte bij een grote soort-van-speelgoedkist. Een schatkist. Daar lijkt ie op.

‘Hiermee ga ik mijn klanten af. In die kist draag ik mijn laatst gevonden gadgets. Lachen toch? Altijd wat nieuws. Altijd anders. Anders word ik kriebelig. Gaat het jeuken.’

‘Als een circusdirecteur’, stamelde ik.

‘Heeft een circusdirecteur een schatkist dan?’

Ik moest –en moet- het antwoord op deze vraag schuldig blijven.

Niet heel veel later laat Leon mij weten mijn Alpe d’HuZes campagne te willen ondersteunen. Geld doneren vindt hij te mainstream, zo zegt ie, maar was het geen geinig idee, zo zei ie, om mijn CD’s te sponsoren. Leon laat er geen gras over groeien. Twee weken later staat businesspartner Roy van den Houten voor de deur met 250 bedrukte CD’s die ik mag verkopen – het levert duizenden euro’s op voor het KWF.

Inmiddels zijn we jaren verder en is er een vriendschap ontstaan tussen Leon en mij die gebaseerd is op… ja op wát eigenlijk precies Leon?

‘Een klik’, zegt Leon, ‘een match’. Het is het aloude verhaal van “het instinct” en “gewoon een goed gevoel”. Hij zegt te houden van Spookrijden, in metaforische zin. Ook Leon wil tegen de richting in vooruit. Altijd vooruit. Anders wordt ie kriebelig.

 

“Het moet vooral ánders, anders word ik kriebelig.”

fundament-advies-compilatie
fundament-advies-compilatie
fundament-advies-compilatie

Foto’s: Roel Kyvelos

Als partner/eigenaar van drukkerij VivePrint is Leon sindsdien niet alleen verantwoordelijk voor mijn drukwerk (visitekaartjes, briefpapier en enveloppen), voor de Spookrijdersrelatiegeschenken (iedere schrijfopdracht wordt beloond met een Spookrijderspakket bestaande uit een mok, pen, wijnopener en onderzetter), maar ook voor de vervaardiging-in-boekvorm van de levensverhalen die ik schrijf.

‘Ja ja….’, zei Leon toen hij door mijn (maar eigenlijk dus ook zijn) boeken bladerde, ‘… hhmm…’

Ik nam een slok van mijn afgekoelde koffie en voelde een plas opkomen.

‘Ok… ok…’

Hij glimlachte. Zijn raderen draaiden, maar Leon zei niets. Klopte iets niet?

(Pas achteraf snap je dat niet vriend-Leon maar ondernemer-Leon aan zet was, in de hersenpan zoekend naar het “instinct”, naar het “gevoel”, naar de “klik”…. dergelijke momenten staan vanzelfsprekend geen plaats toe voor overbodige vragen als “waar denk je nu aan Leon?”).

‘OK we bellen’, zei Leon tenslotte. Ietwat teleurgesteld en in verwarring keerde ik naar huis. Ik voelde aan alles dat dit het begin of het einde van een samenwerking was.

 

Papendrecht, maandag 8 maart 2021.

‘Hey Spookrijdert! Goed dat je er bent! Kom mee.’

Nog altijd heb ik geen idee wat Leon van plan is. Hij had me vooraf gewaarschuwd voor “het zooitje” op kantoor. ViveleDon was aan het verbouwen. Heeft hij zijn schatkist nog?

‘Nieuwe plannen Spookrijdert, nieuwe plannen! Stilstaan is achteruitgaan. Mag niet. Word ik kriebelig van. Koffie?’

Leon draait het beeldscherm van zijn computer naar mij toe.

‘Hier. Kijk maar.’

ViveleDon Creatief Team lees ik.

Ik kijk naar acht foto’s van acht mensen. Mark Brouwers kunstenaar & illustrator. Jaap Reedijk kunstenaar. Sylvia van der Kamp kunstenares. Jaap Hartman kunstenaar. Ewoud van Munster 3D ontwerper. Roy van Houten grafisch vormgever. Kim van Laviere grafisch vormgever. En ene Marco Hendriks schrijver van jubileumboeken en levensverhalen & dichter.

‘Hoe vind je het?’

Er valt een stilte. Nu ben ík aan de beurt om de raderen te laten draaien. Wat gaan we doen Leon? Wat zijn de plannen? En vooral… ben ik echt schrijver? Echt dichter?

‘Ik eh… ik weet niet…’

‘Luister. Je weet intussen wel, bij mij moet het vooral ánders, anders word ik kriebelig. Dus heb ik een idee. Zoals je weet ben ik een tijd terug begonnen met het bedenken en vervaardigen van awards. Die award van The Voice of Holland? Die is dus ook gewoon van ons! Gers he? Ben ik trots op. In aansluiting op bedrijf-awards maken we ook sculpturen, schilderijen en grafische ontwerpen voor bedrijven en ondernemingen. Ik omring mij graag met creatieve mensen. Die mij inspireren. Daarom wil ik met jou samenwerken. Dan kan jij bedrijfs- en/of levensverhalen schrijven voor geïnteresseerde firma’s. Eventueel in combinatie met een sculptuur, award of noem maar op.’

‘Maar…?’

‘Denk aan een jubileum van een bedrijf, directeur of medewerker. Of misschien neemt iemand wel afscheid van een bedrijf. Of van het leven. Jij bent de emotie- en ervaringvertaler. Zo werkt dat. Die boeken maak ik vervolgens bij VivePrint. En je begint met mijn bedrijf… ViveleDon… dus met mijn bedrijf. Mijn ondernemersverhaal. Snap je?’

‘Maar…?’

‘Ik besta dit jaar zestien jaar. Prima gelegenheid om mijn verhaal te delen met mijn familie, vrienden, relaties en klanten. Jij gaat mijn verhaal schrijven. Dat wordt mijn, jouw, ons, boek. Dan kunnen mensen zien en lezen wat ik allemaal heb gedaan, maar ook hoe jij schrijft en bovenal: hoe zo’n boek er uit komt te zien.’

‘Maar…?’

‘Fijn. Zo gaan we het dus doen. We spreken snel af voor het eerste hoofdstuk. We gaan meters maken. Ik heb er zin in. Ik heb genoeg meegemaakt, geloof me. Wanneer kan jij?’

 

Zoals ik al zei…

Je hebt de mens.
In alle soorten en maten.
Ieder mens is uniek.
Maar de ene mens is unieker dan de ander.
Leon van Vive is niet een mens.
Leon van Vive is zó’n mens.

En dus gaan we samen Spookrijden, Don Leo en ik. Ik kan niet wachten.

Spookrijden doen we niet alleen, maar wordt mede mogelijk gemaakt door de firma ViveleDon. Bezoek hier hun website!

Ook interesse in het Spookrijderskeurmerk voor jouw bedrijf? 

Word spookrijder