Wielerhelden heb je in alle soorten en maten. Een wielerheld wordt niet altijd bepaald door een palmares en een wielerheld wordt beslist niet alléén geschapen door aandacht op teevee, radio of krant. Uiteindelijk maakt het verhaal een wielerheld een wielerheld. 

Sten Mann, winnaar van de Ronde van Duizel 2016, is zo’n wielerheld. Dit is zijn verhaal.

***

Deel 1 zondagavond 8 september 2019

‘Mijn vader was gek op de koers. Zelfs thuis liep hij in het eerste wielershirt van Vencomatic rond. Spuuglelijk dat ding, echt het lelijkste shirt óóit, maar hij droeg privé ook gewoon wielerkleding. Die heb ik naderhand allemaal opgehaald ja.’

Tijdens vlucht HV 5465 van Schiphol Airport naar Verona zitten op rij 19 van rechts naar links achtereenvolgens Sten Mann (stoel 19C, gangpad), Joop Zoetemelk (stoel 19B) en mijn persoontje (stoel 19A, raamkant).

‘Mijn pa Ken Mann is geboren op 27 mei 1951 in Vancouver. In de jaren zeventig koerste hij overal en nergens. Ook veel in Europa ja. Hij was een avonturier. Begin jaren zeventig leerde hij mijn moeder Annelies kennen. In Eupen, vlakbij Luik. Ze was daar op vakantie met vriendinnen. Mijn pa trok door Europa als backpacker. Ze werden onmiddellijk verliefd op elkaar. Mijn vader ging met mijn moeder mee naar Eersel.’

Op donderdag 5 februari 1976 wordt Sten geboren:

‘Een Canadese vader en een Nederlandse moeder. Ik noem mezelf vaak een bevrijdingsbaby die 31 jaar te laat geboren werd hahaha.’

Joop en ik lachen met Sten mee, zij het als boeren met kiespijn. De tragiek hangt namelijk in de lucht, zoiets voel je. Sten spreekt even nerveus als trots als hij over zijn pa spreekt:

‘Ken miste Vancouver enorm. Vanaf de jaren negentig reisde hij regelmatig naar Canada terug. Dan verbleef hij daar een jaar, anderhalf jaar in Canada, en dan weer een periode bij ons in Eersel. In ’78 en ’80 werden mijn twee zussen geboren. Mijn ouders zijn nooit gescheiden nee.’

In Nederland werkt Ken een tijdje in Waalwijk waar hij iedere dag 50 kilometer heen en 50 kilometer terugfietst. Ook Sten kennen we als kilometervreter. Jazeker, hij weet zelf ook wel dat hij een kilootje extra met zich mee te dragen heeft, maar hij koerst desondanks ongemeen hard.

‘Sten trapt de hoogste wattages van ons allemaal’, zou Maarten den Bakker zich enkele dagen later laten ontvallen, ‘wat is díe vent sterk…’

‘Ja da’ koersen heb ik inderdaad van ons pap. Toch kreeg ik nooit ge’nen koersfiets van hem. Gek eigenlijk he. Ik moest op voetballen.’

In 2006 verblijft Ken wederom enige tijd in Canada. Op maandag 9 oktober slaat het noodlot toe:

‘De telefoon ging. Ons pap. Overleden. Zo maar. 55 Jaar. Aan een longembolie. Ik eh…’

Joop en ik zwijgen.

Twee maanden na het overlijden van de Canadese wielerheld Ken Mann wordt Stens dochter Iris geboren. Enkele rijen achter ons wordt hard gelachen. Er worden selfies gemaakt, er hangt een balorige schoolreisjesachtige sfeer in het vliegtuig.

‘En toen?’, vraagt Joop.

‘Ik ben naar Canada gevlogen om alles te regelen. Zijn lichaam moest gerepatrieerd worden in Nederland. Hij ligt op de begraafplaats Sint Willibrordus bij ons in Eersel begraven. En ik wilde natuurlijk perse al zijn wielerkleding meenemen. Dus die gele trui die ik hem meegenom…’

‘Nee! Ho! Stop! Dat verhaal wil ik pas dinsdagavond horen. Als we het favoriete wielershirt van alle deelnemers aan deze fietsreis zullen afgaan. Houd je keutel nog effe in.’

Deel 2 dinsdagavond 10 september 2019

Ik houd ieder wielershirt in de spotlights terwijl Arjan met de tweede microfoon door de zaal rent. Het ene verhaal is nog mooier dan het ander. Het is wielerromantiek ten top. Veel shirts zijn gelieerd aan een goed doel, andere shirts refereren aan een allereerste wielertocht en weer andere shirts zijn familieshirts of shirts van bedrijfsteams of wieler- of studentenverenigingen. Toch kan ik, met alle respect voor de boeiende verhalen, niet wachten op het verhaal over de gele trui van Sten Mann. Het is een ongeschreven wet: recreanten dragen géén gele trui en al helemáál niet als Joop Zoetemelk in de zaal zit.

‘Sten! Gozert, vertel je verhaal!’

Ik houd de gele trui van Sten omhoog. Arjan rent naar hem toe. Sten praat zo absurd hard dat hij nochtans geen microfoon nodig heeft:

‘DA’S D’N GELEN TRUI VAN DE RONDE VAN DUZEL MAGCO!’, klinkt het loeihard in plat Oost-Brabants door de speakers van de Kaiserskeller van Schloss Hotel & Club Dolomitic Historic in Canazei.

‘Pardon? De Ronde ván…?’

‘VAN DÚZEL. KENDE GAI DA NIE MAGCO?’

Sten legt uit dat hij in 2016 de Ronde van Duizel (spreek uit als Duzel) heeft gewonnen met deze gele trui als trofee:

‘D’N LATSTEN 300 METER KON IK NIET MEER TRAPPEN. MENE KETTING WAS GETORDEERD. KENDE GAI DA WOORD NIE MAGCO? WA ONDER MOEST, LAG BOVE. SNAPTE?’

Uiteraard snap ik er geen barst van. Ik kan nog geen band plakken of vervangen. Ik kan ook geen koffie zetten, een ei koken (laat staan bakken) of verstek zagen.

Deel 3 diezelfde dinsdagavond 10 september 2019

‘Dit moet een van de mooiste dagen van mijn leven zijn Marco!’, roept Sten. Hij omhelst me. Ik verzuip in zijn enorme armen. Mijn wang zit klem. Hij huppelt als een pas geboren geitje en kijkt als een kind op sinterklaasavond.

‘Vrtl!’, mompel ik. De klinkers gaan verloren in zijn vlezige, warme en zweterig aanvoelende borstkas.

‘Moede heure! Wah blijkt?! Joop en Johnny hebben d’nzélfde Ronde van Duzel gewonnen! In respectievelijk 1969 en 2007! Ze hebben net mijn gele trui gesigneerd! IK BEN ZÓ INTENS BLIJ! Had ons pap moeten weten dit…’

Deel 4 woensdagochtend 9 september 2019

Pling!

Om 10 over acht ’s ochtends gaat mijn iPhone af. Sten stuurt me vanaf zijn hotelkamer een foto. Boven zijn enorme blote voeten hangt zijn gesigneerde gele shirt van de Ronde van Duizel aan een hangertje aan de houten omlijsting van de spiegel.

“Mooi wakker worden hier”, tikt wielerheld Sten Mann erbij.

***

(De oude foto’s zijn uit de privécollectie van Stan waarvoor dank)

Sten: “Mijn pa staat 2e van links, achter die gast in dat Unionshirt”

Ver vervlogen tijden: KiK mechaniker Arthur Farenhout (blauw AGU-shirt) op het podium van de Ronde van Duizel

Sten aan de leiding in De Ronde van Du(i)zel 2016

Dé getordeerde ketting (tevens Stens profielfoto op zijn smartphone)

Zoals wij Sten kennen

Dinsdag 10 september 2019: Joop signeert de Gele Trui van Sten!

Johnny signeert de Gele Trui van Sten

Ter nagedachtenis aan Ken Mann wiens zoon een wielerheld is.