2 augustus 2019
Ik beklom de Mont Ventoux met dochter Fabienne. Er was voor haar meer te winnen dan alleen het bedwingen van een berg op een racefiets.
Op de Mont Ventoux worden herinneringen en beloftes gemaakt. We nemen er afscheid van gisteren en verwelkomen de dag van morgen.
Op de heenweg passeerden we een man die op één been fietsend de nabij gelegen Col de Notre-Dame-des-Abeilles beklom. Het kon dus altijd erger. Een levensles. Bruce Springsteens Tougher than the Rest stond op.
‘Geen Bruce onderweg da’lijk Es’, zei Fabienne, ‘anders moet ik huilen en dan haal ik het niet.’
Bruce komt ons even dichtbij als de dag van morgen.
Haar door een val gehavende zus Estelle koos daarom voor Don’t Stop Me Now van Queen en Hoe Het Danst van haar jeugdvriendin Davina Michelle die in ons gezin nog gewoon Mies wordt genoemd. Ze danste steeds als we voorbij reden.
Onderweg spraken Fabienne en ik over haar vriend Jeremy, over haar werk en over haar opa. We glimlachten als we in de verte haar moeder, oma en zus zagen staan. Oma hield het niet droog.
Ze wilde nergens stoppen en ze had in de laatste kilometer geen duwtje nodig. Ze moest dit zelf doen.
Bovenaan de top stonden we met zijn vijven in droeve strijdvaardigheid in een cirkel bijeen.
De Mont Ventoux is ons spiegelbeeld die ons herinnert: ik weet het nog als de dag van morgen.
