24 augustus 2019
We gingen naar de fillem Blinded by the Light die omschreven werd als een Feel Good Movie. Als ik ergens een grondige hekel aan heb, dan is het aan Feel Good Movies.
Er bleek goddank slechts een klein beetje Feel Good in de Movie.
Alle ingrediënten kwamen voorbij om me, in deze fase van mijn leven, eerder not so good te voelen: de vader-zoon relatie, de duisternis aan de andere kant van de stad, de hunkering, de ijdele hoop dat alles goedkomt, de magie van de pen, rauwe trouw, vaderlijke trots, de worsteling met het bestaan, en de levensvraag: is een droom een leugen als ie niet uitkomt of is het iets ergers?
Alles werd overgoten net de stuwende muziek van de Baas die voor de zoveelste keer zelf het mes bleek om de pijn uit mijn hart te snijden.
Iedereen die beweert dat de muziek van Springsteen je vooral vrolijk maakt, snapt Springsteen niet.
Toen we buiten op de Westblaak stonden kon ik er weer tegen en werd ik gekust door mijn drie meiden die niets zeiden.
Dat voelde goed.
