8 januari 2020
Op verzoek, of eigenlijk op advies, van mevrouw de Spookrijdert kocht ik bij de opticien een brillenkoordje.
Ik moest toegeven, mijn bril viel te vaak van mijn voorhoofd, zat te vaak óp mijn voorhoofd waarbij ik te vaak vergat dat mijn bril op mijn voorhoofd zát.
Mijn bril zit trouwens zo vaak op mijn voorhoofd omdat ik lees zonder bril en relatief weinig ver kijk. Veelzeggend zoiets.
Nu leef ik in onmin met dat onding van dat brillenkoordje omdat het zich regelmatig om mijn oorschelp heenkrult waardoor mijn oor binnen een mum van tijd paars aanloopt.
Nog erger is het als ik het brillenkoordje vergeet en daarbij dus vergeet dat mijn bril op mijn borstbeen bungelt.
Vandaag had ik een afspraak met twee vrienden die mij beiden, onafhankelijk van elkaar, omhelsden waardoor mijn bril tot twee keer toe geplet werd.
Morgen moet ik terug naar de opticien. Want nu zit er speling in mijn brillenpootje.
Door het brillenkoordje.
