20 januari 2020
(zaterdagmiddag 18 januari 2020, 13:29u)
‘ANIET! DOET DIE DEUR OPEN! ‘
Ik schreeuw naar de dichte deur terwijl AC/DC door mijn oortjes gilt dat ik me op de Snelweg naar de Hel bevind.
‘ANIET! DEUR!’
Ik werk de gruwelijke binnentraining BRA-18 op mijn Tacx af. De Alpe is nog ver weg.
‘ANIET! DIE DEUR MOET OPEN!’
Honderd minuten volle bak. Overal zweet. Overal.
‘IK STIK!’
Twee deuren moeten open als ik train. Die van mijn trainingskamer en die van de slaapkamer. De tocht geeft zuurstof en verkoeling.
‘AAAH!’
De slaapkamerdeur is dicht. Ze hoort me niet. Of ze wil me niet horen.
‘ANIET! DIE DEUR MOET OPEN! O-PEN!’
Een normaal mens stapt van zijn fiets af. Was ik maar normaal. Onder mijn fiets heeft zich een plas zweet gevormd. In het spiegelbeeld verschijnt het waanbeeld dat aan mijzelf doet denken.
‘A-NIET! DEUR! VOORDAT IK VAN MIJN FIETS AF PLEUR!’
Dan gaat de deur open.
‘Sorry, ik hoorde je niet. Ik was aan het stofzuigen.’
Twee dagen later vieren we op maandag 20 januari 2020 onze 26e trouwdag.
Liefde is een homp geduld met een eeltlaag erop.
