2016 in bloemlezing, geïnspireerd op het muzikale hoogtepunt van dit jaar: de vertolking van ‘A Hard Rain’s A-Gonna Fall’ door Patti Smith tijdens de uitreiking van de Nobelprijs van de Literatuur aan Bob Dylan op 10 december 2016.

“Oh, where have you been, my blue-eyed son
And where have you been, my darling young one”

Ik fietste op een berg met tranen in de ogen
Ik zong in de storm, verwoed uitgevlogen
Zag de ogen van God en ik voelde de eendracht
Te strijden voor het goede, dat gaf ons de oerkracht
Klom mijn weg naar omhoog, waar de geesten ons wachtten
Met pijn in de poten maar ook trotse gedachten
Ik spuugde naar de duivel, keek niet naar beneden
Zag het gezicht van een zieke, om wie werd gebeden
Ik brak in de kou, gehuld in een deken
Weet nog altijd niet hoe de dood is te wreken

En ik dacht, en ik dacht
En ik dacht, en ik dacht
Aan de Harde Regen
die ook dit jaar werd verwacht

“Oh, what did you see, my blue-eyed son
And what did you see, my darling young one”

Ik zag een Joodse dichter van vlees geworden dwarsheid
Zag zijn regenboog van kleuren in een hemelse klaarheid
Hij was zo aanwezig, door juist niet te verschijnen
Tot woede van velen, maar zijn geweten in het reine
Zag een prachtige vrouw die zong over regen
Zag feilbare schoonheid en zag dat als zegen
Zag hoogwaardigheidsbekleders op zoek naar een antwoord
Zag strijders in verwarring, op hun lippen het jawoord
Zag een zanger en een kind, gezeten voor een spiegel
Zag de koning van een land, hij liep langs de richel

En ik dacht, en ik dacht
En ik dacht, en ik dacht
Aan de Harde Regen
die ook dit jaar werd verwacht

“And what did you hear, my blue-eyed son?
And what did you hear, my darling young one?”

God gaf Zijn stem aan een mens en zond die naar aarde
Hij zong in Den Haag waar hij niemand zou sparen
Hij gaf een teken van hoop, een teken van vertrouwen
Voor sterken en zwakken, voor mannen en vrouwen
Zong over een meisje uit Jersey, over het leven als de jungle
Over een reden te geloven, ondanks ons dagelijks geklungel
Over rijden door de nacht, over rivieren en treinen
Over de moed van dromen en de angst voorgoed te verdwijnen
Over dansen in het donker, over hongerige harten
Over geboren te rennen en de kans te herstarten

En ik dacht, en ik dacht
En ik dacht, en ik dacht
Aan de Harde Regen
die ook dit jaar werd verwacht

“Oh, what did you meet, my blue-eyed son?
Who did you meet, my darling young one?”

Ik ontmoette mooie mensen, ik ontving ze met kussen
Ik startte een rel, probeerde een ander te sussen
Ik begreep mensen niet of werd zelf niet begrepen
Stond vaak geblinddoekt terwijl ik werd aangekeken
Ik opende ogen maar sloot evenzovele
Ik omhelsde nieuwe lezers die ik mijn woord heb gegeven
Ik zag hokjes en geesten, maar bleek nergens te passen
Bekeek toen mijn handen die ik in onschuld wilde wassen

En ik dacht, en ik dacht
En ik dacht, en ik dacht
Aan de Harde Regen
die ook dit jaar werd verwacht

“And what’ll you do now, my blue-eyed son?
And what’ll you do now, my darling young one?”

Ik ga naar De Kuip, want dat is mijn tempel
Ik geloof dat het kan, ja ik geloof ‘t warempel
Door een kopbal, een schot of gewoon door een pingel
Staan we in april komend jaar, pal op de Coolsingel
En ik zal lachen en dansen, schreeuwen en zingen
Zal geen moeite meer doen, mijn tranen te bedwingen
We zullen proosten en toosten en Hand in Hand eten
Zullen tattoos laten zetten, om het nooit meer te vergeten
Dat alles voor Feyenoord, geen Woorden maar Daden
Kampioen van het land, nu het nog kan voor mijn vader

En ik dacht, en ik dacht
En ik dacht, en ik dacht
Hoe de Harde Regen
de pijn van de victorie verzacht

Alle Spookrijders gezegende Kerstdagen een zinvol nieuwjaar gewenst!