25 februari 2019
We spraken af. De zon scheen. Er stond amper wind. We deden niemand kwaad. We dronken koffie. En verse munt thee. Met een koekje. In Rockanje.
Een auto reed van een erf. Zag vijf wielrenners over het hoofd. Een ontwijkmanoeuvre baatte niet, maar schaadde wel.
Daar lag ik. Plat op mijn muil. Een valpartij die als levensmetafoor zijn werk tot in de perfectie had uitgevoerd.
Na de val volgde het onverbiddellijke opstaan.
En nu? Als Rocky. Op de weg terug….”Adrian!!”
