Maandag 22 december
Twee Oost-Europese boksersneuzen overleggen of de DKNY-shopper past aan de arm van hun geliefde Natasja, Xenia of Ludmila. Een Hillegersberg-prinsesje mag van haar hardwerkende, schuldgevoel-afkopende ouders een Ralph Lauren-tas uitzoeken om haar ensemble van Uggs, Moscow-jas, Burberry-shawl, Buddha-to-Buddha-armband en Mi Moneda-ketting te completeren. R&B-gal Laquisha laat haar hiphopvriend Wesley zien welke Michael Kors-tas, gemaakt van leer in legergroene camouflagekleuren, hij voor haar mag kopen. Twee hoofddoekjes hebben hun oog laten vallen op een Furla-tas, maar zetten hem snel terug nadat ze het prijskaartje hebben gezien. Hordes vrouwen bevoelen, besnuffelen en testen een diversiteit aan gebrandmerkte tassen aan evenzovele met merken omhangen schouders. Vertwijfelde mannen, waaronder ikzelf, bewegen zich aarzelend tussen de rekken en tafels vol lederwaren. Ik ben in ‘The World of Brands’, De Bijenkorf, op zoek naar een kerstcadeau voor mijn lief.

Vrijdag 26 december
Het is Sale. ‘Up to 50% off’ in goed Nederlands. Ik heb mij mee laten lokken door mijn lief en in de koopjesjacht scheiden onze wegen zich bij de roltrappen. In de kelder is de Men’s World of Brands. Ik zie een groepje Marokkaanse matti’s uitgebreid rondneuzen bij Armani, terwijl het bij Hugo Boss wemelt van de Turken en Hindoestanen. En Zegna is blijkbaar bedoeld voor het type Badr Hari. Een überhippe vijftiger probeert een jasje van Paul Smith. Ikzelf heb niets nodig en snuffel richting- en merkloos rond tussen de rekken, waarbij ik hoop niet te worden aangesproken door de nichterige Bijenkorf-verkopers. Na een uurtje gaat de telefoon. Herlina. Ze heeft niets kunnen vinden tussen de Karen Millen-, Reiss– en Marc Jacobs-jurken en klaagt over een overdaad aan Russische hoertjes op de designersafdeling.

Zaterdag 27 december
Op jacht naar een winterjurk met lange mouwen kiezen we een nieuwe strategie. We lopen de alternatieve route, via de Nieuwe en Oude Binnenweg naar de Lijnbaan, en proberen diverse winkels. Ik heb beloofd mee te kijken, want ik zie mijn lief graag in een mooie jurk. De kwaliteit van de andere winkels valt tegen. Slappe stoffen. Slechte afwerking. De pasvorm van een vuilniszak. Nog afgezien van de enorme uitverkoopchaos. Kopen is oorlog.

Verwend als we zijn, komen we toch weer in De Bijenkorf terecht. Ik loop een rondje mee in The World of Ladies Brands en opper dat een mooie rok, jasje of truitje ook een prima buit is in de uitverkoop. Zonder jurkresultaat eindigen we logischerwijze bij de damesschoenen. De ‘gewone’ merken hebben het wederom niet en we schuiven een paar rekken op naar de designers. Een Hindoestaanse vrouw loopt pardoes voorbij alle welgevormde laarzen en pumps naar een paar afzichtelijke sneakers van Jimmy Choo. Ook moeilijke voeten hebben recht op design. Een boomlange Oost-Europees aandoende dame met grote voeten waant zich in het paradijs. De maatjes 38 en 39 zijn allemaal weg, maar in maat 36 of 41 zijn alle designers nog volop verkrijgbaar. Als Herlina een paar enkellaarsjes past, zit een klein Turks meisje haar geobsedeerd te bestuderen, de beentjes bungelend onder het bankje waar ze op zit. Haar moeder struint ondertussen naar een buitenkansje tussen de schoenen van Marc Jacobs en Ted Baker. Een Nederlandse doorsneedame hoopt dat er van een suède Shabbies-laarsje nog een paar in haar maat is.

Zondag 28 december
Volgens het navigatiesysteem rijden we de zee in. Het is de Tweede Maasvlakte, het jongste en leegste stuk van Nederland. We willen lopen langs de zee, langs de aantrekkelijke leegte van de branding. Het is een stralende dag. De sneeuw op het strand is beperkt tot wat opgewaaide vegen aan de duinvoet. Er zijn nauwelijks mensen, er staat nauwelijks wind. Ideaal om je hoofd leeg te maken, in plaats van je portemonnee.

De aantrekkelijke leegte van branding. Elke geldbeluste designer leent graag zijn of haar ‘brand’ aan alles wat profijt oplevert. Zodat koopzieke consumenten weten waar ze hun geld aan uit moeten geven. Zodat de hedendaagse, zoekende mens zijn persoonlijkheid kan lenen op basis van de naam op spullen, kleding of een luchtje. De tijd dat kunstenaars, schrijvers en musici hun geniale individualiteit eenvormig verborgen hielden achter dezelfde kostuums en onder hoge hoeden ligt ver achter ons. Nu willen we onze eigenheid zo graag laten zien, dat alles eender wordt. En ook de mensen die toentertijd zestien uur per dag in de fabriek doorbrachten voor een hongerloontje mogen tegenwoordig via brands aan de illusie van luxe ruiken.

Branding. Dat wat een klant bereid is meer te betalen, omdat er een logo op een product staat. Anno 2014 doorgeschoten als baken voor de smakelozen, als must-have voor hersenlozen, als statement voor de woordelozen. Een soort Coca-Cola-communisme waar we allemaal aan deelnemen.

Branding. Het ligt dicht tegen mijn vak aan, maar als ik het woord hoor denk ik zelden aan de leegte van ‘The World of Brands’. Liever denk ik bij branding aan de leegte van het strand bij de Tweede Maasvlakte. Of aan het broekje van Gerard Cox.

De buit
Met kerst heeft het weinig van doen:
1x Laarzen van L.K. Bennet
1x Handtas van DKNY
1x Overhemd van Calvin Klein
1x Overhemd van French Connection
1x Trui van Superdry
1x Enkellaarsjes van Ted Baker

We leren het nooit.