Vorige week was ik in Kochi, India.
Het was een uur of acht ’s avonds. We zaten in een taxi en waren met een klant onderweg naar het Taj Malabar Restaurant waar je blijkbaar heerlijk à la carte kon eten. De soep met kippenballetjes, de Mulligatawny Soup, moest er uitstekend zijn. Volgens onze klant.
De taxi stond stil bij een stoplicht.
Links van de taxi lag een braakliggend terrein waarop jochies van een jaar of acht met een raadselachtig iets voetbalden. Toen een van de jochies à la Ronaldo geblesseerd ter aarde stortte en het spel daardoor stil kwam te liggen, kon ik pas goed zien waarmee ze voetbalden: het was een ondefinieerbare kluwen afvalpapier, plastic, leer en rubber dat bijeengehouden werd door een lijmachtige substantie, extra verstevigd door touwtjes en iets elastiekachtig.
Gisteren sloeg de Kazachstaanse tennisser Alexander Bublik op het ATP toernooi van Montpellier drie tennisrackets kapot omdat hij een tiebreak zou hebben verknald. Tot en met de dag van vandaag, we schrijven vrijdag 10 februari 2023, heeft Alexander Bublik niet minder dan $4.371.191,00 bij elkaar getennist (waarvan $118.737,00 dit kalenderjaar dat vandaag 41 dagen telt).
Het voorval deed me denken aan de voetballende straatjochies in Kochi en plotseling had ik een naam verzonnen voor het rondvormige ding waarmee ze tussen het straatafval voetbalden: het is de Bublikbal, vernoemd naar dat stinkverwende kutettertje uit Kazachstan.
