Daar duiken we de diepte in Zonder schroom Zonder gêne & zonder de hoop (of verwachting) dat het allemaal wel goedkomt daar gaan we het diepe in zonder zwembandjes, gedragen door het knellende kwellende verleden & daar komt het in golven...
Het is zomaar een maandag Laten we vertrekken Laten we beslissen hier niet langer te zijn & laten we rijden totdat de borden Bollène verschijnen & en ik ver in jou mag verdwijnen ...
Niets zo triest als op een dinsdagochtend door het betraande raam van de afremmende metro wachtende passagiers in de regen op het grijsnatte perron van metrostation Capelle Schenkel te zien staan & Sidney Bechet die nergens te bekennen is...
