Voor Ruby Knipscheer, studente Filosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, en al haar lotgenoten.

 

“Vivere est cogitare”

(Leven is denken)

– Cicero

 

***

 

Graftombe in Het Munster van Bazel, 2 december 2014 (vroeg in de ochtend)

 

 

“Psst…Desiderius….wakker worden…”

Nadat hij zich voor de zoveelste keer had omgedraaid, opende hij zijn ogen.

“Kom mee, het is zover. Vergaderen…”

Hij knipperde. Niet tegen het licht. Het was pikkedonker. Nogal logisch. De tombe was hermetisch gesloten.

“Ik kom”, zuchtte hij met een loden hoofd omdat hij wist wat een loodzware dag hem te wachten stond.

***

 

Agora van Athene, 2 december 2014 (de namiddag)

 

 

Hij werd meegenomen naar een ronde binnenruimte van de Agora. Centraal stond een ovale tafel. Bij iedere stoel stond een glas. Een notitieboekje. Geen pen, dat was te persoonsgebonden (een dingetje waar Plato ooit een ding van had gemaakt). Om de zoveel zetels wachtte een kan water en schaaltjes met walnoten en dadels.

Nog niet iedereen was er.

René Descartes natuurlijk wel. Die wilde zo snel mogelijk een plekkie. Als-ie maar vóór Aristoteles was, zijn rivaal. Ook Kant was aanwezig. Nietzsche. Schopenhauer. Marx. Hegel. Natuurlijk, Deutsche Pünktlichkeit.

Een voor een kwamen ze binnen druppelen.

Desiderius nam plaats aan de tafel. Altijd naast Thomas More, zijn zielsverwant. Ze schudden elkaar hartelijk de hand. Al waren in Thomas’ nek nog altijd de littekens van zijn onthoofding te zien, toch verbaasde Desiderius zich iedere keer weer over het huzarenstukje dat de chirurgen hadden geleverd om het hoofd weer terug op zijn romp te krijgen. Naadloos was het woord dat Desiderius steeds te binnen viel als hij de nek van zijn vriend zag, terwijl de woorden naadloos en littekens juist een contradictio in terminis van jewelste waren.

Iedereen was binnen. De deur werd gesloten. De laatste bediende verliet de ruimte.

Stilte.

Socrates, de oude nestor, en bij de definitieve afwezigheid van Confucius, die geen heil had gezien in een jaarlijkse ontmoeting van alle Grote Denkers der aarde en de uitnodiging van Socrates ooit afdeed met een briefje waarop stond De stilte is een vriend die je nooit verraadt, waarna het voor iedereen, Machiavelli  uitgezonderd, helder was dat Socrates de zogenaamde Congegatio Anniversarium Philosophia voor zou zitten, goed die Socrates dus, gezeten tussen zijn twee assistenten Plato en Xenophon, ging staan (dat duurde altijd even), hief zijn handen en riep “COGITO ERGO SUM!” waarmee de vergadering, zoals altijd, officieel geopend was.

Bij het Cogito Ergo Sum (“Ik denk, dus ik ben”) lachte René Descartes zijn triomfantelijke lach, alsof iedere jaarlijkse vergadering werd gedrukt met zijn logo op het briefpapier hetgeen in zeker zin ook zo was.

Niccolò Machiavelli deed net alsof hij niets hoorde, terwijl zijn maag omdraaide. Niet zozeer vanwege het feit dat iedere vergadering werd begonnen met Cogito Ergo Sum, een dijk van een cliché, dat was zo ongeveer het enige punt waar alle filosofen het wèl over eens waren, maar wel eentje dat inderdaad de lading van alle Grote Denkers dekte, dat moest zelfs hij, Machiavelli, toegeven, maar zijn walging zat hem in het feit dat het officiële openingscitaat niet van zijn hand kwam.

De agendapunten werden doorgenomen.

Immanuel Kant had alles weer tot in de puntjes voorbereid voor Socrates die glimlachend toekeek hoe Kant de documenten, netjes opgeslagen in plastic mapjes, deed rondgaan.

Iedere filosoof kwam aan bod.

Sartre liet andermaal vastleggen bewust te zijn van zijn zijn, en dat dat, ondanks zijn beroemde uitspraak die juist het tegendeel beweerde, een hel was en dat-ie het daarbij wilde laten.

Nietzsche pulkte wat aan zijn snor, liet zich absoluut niet verleiden tot welke vorm van argumentatie dan ook en constateerde droogjes dat de waarheid, in iedere vorm, slechts een illusie was gebaseerd op het subjectiviteitsbeginsel.

Ja, het was weer een dolle boel.

Toen Desiderius Erasmus aan de beurt was, keek hij een tikkie nerveus Thomas More aan. Die knikte zijn “hij zag dat het goed was” knikje dat hij uit het Oude Testament van de Grote Meester zelf had geleerd.

Desiderius ging staan, groette de geachte aanwezigen, nam een slok en vervolgens het woord.

“Vrienden….”, hier moest hij een stilte laten vallen omdat hij weliswaar had besloten met de deur in huis te vallen maar dit druiste zo tegen zijn natuur in dat hij nu, op het moment surprême, merkte dat zijn vocabulaire tekort schoot, “vrienden, ik heb slecht nieuws.”

Zo. Het was eruit.

Rousseau stootte Locke aan die in slaap was gedommeld. Galileï rechtte zijn rug. Machiavelli spitste zijn oren want hij was er, als een Italiaanse wielrenner, als de kippen bij als een van zijn collega’s, die hij overigens als concurrenten zag, tekenen van zwakte vertoonde.

“Vrienden, de Universiteit te Rotterdam die mijn naam draagt, de Erasmus Universiteit Rotterdam dus, heeft vandaag, dinsdag 2 december 2014, laten weten dat het de deuren van de Faculteit Filosofie….zal gaan sluiten….”

Er viel een stilte.

Een lepeltje viel op de grond. Iedereen keek geërgerd naar de onhandige en wat schichtige Pythagoras die altijd in staat bleek op de meest ongewenste momenten, onbewust (dat dan weer wel), de aandacht naar zich toe te trekken.

“Femminuccia…”, siste de sluwe Machiavelli naar Erasmus, hard genoeg om nèt gehoord te worden.

“Hoe kan dat?”, vroeg Plato namens Socrates die de gewoonte had alleen Cogito Ergo Sum uit te spreken om zich daarna in zwijgen te hullen, wijzer geworden van de gevolgen van het vele vragen tijdens zijn aardse bestaan.

“Het levert geen geld op…”, stamelde Desiderius vol schaamte. Hij kon niets anders dan het officiële decreet van de Universiteit voorlezen. Hij nam nog een slokje water. Hij was met de deur in huis gevallen maar na die deur volgde geen kamer maar een onmetelijk diepe afgrond.

Er klonk een bulderlach. Aristoteles. Natuurlijk.

Hegel kon er niet om lachen. Hij keek nog zuurder dan hij gewoon was te doen, hetgeen door de andere denkers werd gezien als een prestatie van formaat.

“GELD! GELD GELD GELD GELD!”, fulmineerde Karl Marx.

“Gaat heel de Uni dicht, Desiderius?”, vroeg Spinoza vol mededogen, niet in de laatste plaats omdat er in dezelfde stad als waar de Erasmus Universiteit was gevestigd, in de verpauperde wijk Lombardijen, een straat naar onder andere hèm, Spinoza dus, was vernoemd en zoiets schepte nu eenmaal een band, althans volgens Spinoza die echter al jaren moederziel alleen stond in zijn ijver te streven naar iets dat moest lijken op een Lombardijs saamhorigheidsgevoel. Toen de rest van het gezelschap met Google Street View de armoedige staat van de Spinozaweg had gezien, met op de hoek een vestiging van de Lidl, viel Spinoza slechts hoon ten deel.

“Nee …nee nee…er is op andere vakgebieden nog genoeg te kiezen…”

“Das Kapitalismus ist Egoismus zum System erhoben!“, riep Marx door Erasmus heen.

“KARL GENOEG!”, riep de oude Homerus hem terecht. Al werd hij niet echt erkend als filosoof, door zijn status en leeftijd genoot hij veel respect bij de overige filosofen.

“Wat is er dan nog wel te kiezen op jouw universiteit, Desiderius?”, vroeg Plato.

Bij het horen van jouw kromp de maag van Erasmus ineen.

Thomas More gaf Erasmus een stencil.

“Moet dit?”, vroeg Erasmus. Hij wist dondersgoed wat hem te wachten stond. Zeker nadat hij had gezien hoe Socrates ondertussen al de beker uit zijn reistas had gepakt.

Plato knikte. Marx ging weer zitten.

“OK”, sprak Erasmus ten onrechte schuldbewust, ”daar  gaan we…

…Business Research Economics 

Econometrics

Finance

Public Administration and Organisational Science

Accounting Auditing and Control

Arbeidsrecht

Bedrijfsrecht

Accounting & Financial Management

Business Administration

Master in Management

Business Information Management

Commercial and Company Law

Operations Research and Quantitative Logistics

Quantitative Finance

Business Analytics and Quantitative Marketing

Behavioural Economics

Economics of Management and Organisation

Entrepreneurship and Strategy Economics

Financial Economics

Health Economics

International Economics

Marketing

Policy Economics

Urban, Port & Transport Economics

Finance and Investments

Financieel Recht

Fiscaal Recht

Fiscale Economie

Global Business and Stakeholder Management

Governance of Complex Networks,

Health Economics, Policy & Law

Human Resource Management (dit van die enorm belangrijke man van Estelle’s banenmarkt)

International Management

International Public Management and Policy

Global History and International Relations

Management of Innovation

Marketing Management

Media and Business

Organisational Change and Consulting

Public Administration / Bestuurskunde

Arbeid, Organisatie en Management

Bestuurskunde

Beleid en Politiek

Governance en Management van Complexe Systemen

Publiek Management

Generalistische variant

International and European Public Law

Staats- en Bestuursrecht

Arbeid, Organisatie en Management

Strategic Entrepreneurship

Strategic Management

Supply Chain Management

Zorgmanagement

Arbitration and Business Law

Business Administration

Corporate Communication

Economics of Development

Governance, Policy and Political Economy

Social Policy for Development

European Master in Law and Economics

Executive MBA

Global Executive OneMBA

Master of Health Business Administration

International Full-time MBA

Maritime Economics and Logistics

Master City Developer

Managing and Financing Urban Infrastructure

Urban Environmental Management and Climate Change

Integrated Planning and Strategies

Urban Competitiveness and Resilience…”

 

Het was stil. Pijnlijk stil. Zelfs de prater en lachebek Aristoteles zweeg.

“Hoeveel zijn dat er?”

“Hmmm…eenenzeventig…”, fluisterde Desiderius, “eenenzeventig keuzes…”

“Eenenzeventig keuzes op het gebied van management, economie, financiën, bestuur, recht….en dus géén filosofie Desiderius? Dat hebben wij goed begrepen?”

Karl Marx ontplofte.

“Ich haber es schon öfter gesagt! Das erste Gebot des Kapitalismus: verkaufe Deinen nächsten wie dich selbst! Das Kapita…..”

Op dat moment wierp Blaise Pascal zich op Marx en gilde:

“Zwijg! Zwijg! Desiderius kan hier niets aan doen! Niets! Het is de vervlakking van de maatschappij! Het is uiteindelijk RTL…4, 5 èn 7! Het is Marco Borsato. Humberto Tan. Holland wordt geregeerd door kleurloze allemansvrienden. Het zijn Simon en Nick… het is de Champions League bij SBS… Het zijn krantenkoppen als ‘Sylvie Meis koopt bruidsjurk voor kinderoppas’ of ‘Dresscode Toppers in Concert bekendgemaakt‘….het is de holte van de enige daadwerkelijke president van Nederland: JOHN DE MOL….SENIOR!!…” 

Terwijl de laatste woorden, die als een enge besmettelijke aandoening hadden geklonken, wegebden stond Blaise Bascal, de moraalridder van het hele stel en bovendien groot fan van Freek de Jonge en Youp van ’t Hek en om die reden niet bijster serieus genomen door zijn beroepsgenoten, op om ruimte te bieden aan de vier bedienden die toegesneld waren om Karl Marx de mond te snoeren en hem geboeid af te voeren.

“Een volk krijgt de toekomst die het verdient”, sprak ene Tomas A.J. van Gestel, een jonge nog onbekende filosoof uit Nederland.

“Desiderius, je weet dat ik niets anders kan doen dan je je eigen naam weer terug te geven. Je zult weer Geert Geerts heten. Zonder de faculteit Filosofie zal de Universiteit in kwestie niet langer de naam Erasmus kunnen dragen. Per onmiddellijk zal het de Geert Geerts Universiteit heten, jouw oorspronkelijke naam toen je nog geen erkend filosoof maar een doodnormale burger was. We zullen zoeken naar een erkende econoom die genoeg gezag geniet om zijn naam te koppelen aan deze Universiteit die niets meer van doen heeft met wijsbegeerte….het zij zo… hier moet je het mee doen Geert“, sprak Plato op een toon die hij rechtstreeks van de Rijdende Rechter leek te hebben gekopieerd.

 

“En die brug in Rotterdam…die Zwaan….heet die nou voortaan ook de Geert Geerts Brug, Socrates?”, vroeg Pythagoras eerder uit een zenuwachtige nieuwsgierigheid dan uit beroepsmatige interesse.

Zoals altijd schonk niemand hem aandacht.

Socrates wenkte naar Geert die rustig zijn kant op liep.

Socrates overhandigde hem de gifbeker die Geert in één teug opdronk.

Daarna viel hij neer.

 

***

 

De Graftombe in de Munster van Basel, 2 december 2014 (diep in de nacht)

Geert Geerts lag in zijn graf en draaide zich om….. en om…..en om….en om…..

 

***

 

“You may call your love Sophia

I call my love

Philosophie”

Van Morrison