27 maart 2019
Een filmpje kwam voorbij op het internet. Van een basketbalwedstrijd. Ergens in Amerika. Een jongen met het rugnummer 50 hielp een gehandicapte jongen met het scoren van een doelpunt. De gehandicapte jongen met het rugnummer 0 liep daarna juichend op zijn coach af.
Ik zag het filmpje voor het eerst op de avond van de Provinciale Statenverkiezingen. In de dagen daarna vierde vals rechts de overwinning en wees links weer eens met het welbekende vingertje.
Links speelde pot en rechts ketel. In de tweede akte draaiden ze de rollen om. Dag in, dag uit. Iemand op TV noemde dat gedrag kinderachtig. Die iemand sloeg de plank volledig mis.
Want ondertussen draaide de echte wereld gewoon door en moest ik aldoor denken aan de jongen met het rugnummer 50 in het volle besef dat de middenmens altijd zal overwinnen. Omdat we met meer zijn.
