‘Kom we rijden er effe langs’, had ik tegen Anita gezegd, ‘eens kijken of ie zich een beetje gedraagt.’
Ik was er al een tijdje niet geweest, bij het graf van Lex in Helmond. Hij gaf zich gewonnen op 25 juli 2013, de man die je beschrijft als jouw tweede vader.
Een paar maanden voor zijn overlijden gingen we samen naar een optreden van Alex Roeka. In Helmond. Hij droeg De Modder Van Mijn Graf op aan Lex. Terwijl Alex ons hart uiteen rukte (“maar laat me toch schreeuwen, nog één keer schreeuwen, voordat ik achterover val”), keek ik naar Lex’ getekende gezicht. De kanker had hem uitgehold en uitgewoond.
In de foyer bedankte Lex Alex.
‘Binnenkort lig ik in de modder van mene graf godnondeju.’
Ik volgde de weg van een naaktslak aan de zijkant van de grafsteen, terwijl Anita een papieren zakdoekje pakte.
‘Er zit wat modder op zijn graf’, zei ze.
