19 april 2020
Het was even zoeken naar een foto van Overmaas icoon Wim Goedkoop.
Op zijn eigen Facebookpagina had Wim twee foto’s geplaatst: als profielfoto eentje van zijn poes en als achtergrondfoto eentje van zijn kleinzoon in De Kuip met Graziano Pelle uit 2014.
Dus scrollde ik mij zo-even een RSI-duim op de Facebookpagina van Overmaas. Ergens in 2018 kwam ik hem eindelijk tegen: Wim Goedkoop, de snordragende captain van Overmaas 1 dat in 1980 promoveerde naar de Eerste Klasse. We wonnen alles, alleen het Nederlands Elftal was sterker in een oefenwedstrijd.
Wim Goedkoop was een icoon die onze jeugdjaren kleurde. Zijn haar en snor zaten altijd goed. Zoals het moet. De trots van Overmaas 1, ons heldenteam, lag verankerd in die prachtsnor. Later, als ik groot was, zou ik ook zo’n snor nemen.
Qua statuur en heldendom was hij even groot als onze Feyenoordhelden Ben Wijnstekers en Wim Jansen. Iedere veertien dagen gingen we met het gezin naar Overmaas 1 kijken. Jarenlang. We droegen te lange groenwitte shawls die gebreid waren.
In de rust mochten we zelf voetballen en in de tweede helft aten we zo langzaam mogelijk de patat van Tante Riet die er extra zout op had gedaan. Daar gaf ze dan een knipoog bij.
Wim Goedkoop stierf aan de gevolgen van corona. Met zijn dood overleed een stukje van onze jeugd.
De trieste blik van de poes van Wim Goedkoop had niet treffender kunnen zijn.
