Het kan altijd gekker.

Zo kan je je bijvoorbeeld op zaterdag 13 juli 2019 omkleden in een boerenschuur in Abbenbroek waar je voor een moment vrij zicht hebt op de blote billen van Joop Zoetemelk. Dat je überhaupt aan zijn zijde mee mocht doen aan de Koppelkoers van Abbenbroek was blijkbaar nog niet gek genoeg.

Het kan namelijk altijd gekker.

Zo kan je in dezelfde boerenschuur in Abbenbroek naast elkaar zitten als Joop zijn mobieltje aan je overhandigt.‘Hier, ik moet vrijdag naar Pau. Daar is een evenement voor alle voormalig Tourwinnaars. Tourdirecteur Christian Prudhomme wil weten of ik er liever ’s ochtends of ’s middags heen vlieg. Zeg hem eens dat ik liever ’s ochtends vlieg.’

Normaliter negeer je verzoeken in de gebiedende wijs, zelfs die van mijn eerste en tweede vader (God hebbe hun ziel), maar vanzelfsprekend gehoorzaam je Joop en dús SMS je Prudhomme terug dat jij, Joop dus, liever ’s ochtends vliegt. En zal ik meteen vragen of ie voor verse croissantjes en koffie moet zorgen Joop, grapte je nog.

Maar het kan altijd gekker.

Diezelfde croissantjes en koffie lagen op Arjan en jou te wachten toen jullie donderdag 29 augustus 2019 Joop en Dany thuis bezochten. In de middag legde Joop het beste vlees van de beste slager uit de omgeving op de barbecue. Joop schonk Rosé uit een fles met een etiket waarop hij zelf figureerde: in zijn regenboogtrui. Dany had een Tarte aux Prumes gebakken die je aan je Franse grootmoeder deed denken. Haar pruimentaarten waren legendarisch. Joop, Dany, croissants, koffie, barbecue, Rosé, pruimentaart.

Maar het kon natuurlijk nog altijd gekker.

Zoals vrijdag 6 september 2009 toen in de vroege ochtend je mobiel afging en jij je tanden stond te poetsen.

‘Mar! Het is Joop! Op Facetime!’ schreeuwde Mevrouw de Spookrijdert in totale paniek.

‘N’m ff opf!’, beet je haar toe met je bek vol schuimende tandpasta. Je moest schreeuwen om boven het geluid van de elektrische tandenborstel uit te komen. Als je nú zou opnemen zou Joop zomaar kunnen denken dat je met een fijne dildo aan het stoeien was.

‘Wt j t zkr?’, vroeg je Mevrouw de Spookrijdert, ‘dt t Jp s? Hij blt nrml andrs n’t! Altd sms! En wrm zo vrg?!’

‘Ja natuurlijk is het Joop. Hier. Kijk zelf maar. Op je scherm.’

Je veegde je gezicht af met de handdoek. Verdomd. Daar stond inderdaad de naam Joop Zoetemelk.

‘Ja nu zit heel die handdoek onder de tandpasta!’, jammerde Mevrouw de Spookrijdert die met een beteuterd gezicht de handdoek omhoog hield zoals voetbalsupporters in een vol stadion doen om een trainerswissel af te dwingen.

De gelijkenis met de sfeer in Huize Hendriks deze dagen was verbluffend. Ze was je al een paar dagen zat en dat was volkomen terecht.

‘Joop?’, vroeg je je beeldscherm waarop een half plafond en plukje grijs haar te zien was.

‘Marco?’, hoorde je het halve plafond en het plukje grijs haar antwoorden, ‘ik wilde met je afspreken voor de Sella Ronda.’

Zijn beeldscherm draaide en schokte zoals we dat kennen van live-reportages van het achtuurjournaal. Maar in plaats van het ernstige gezicht van een in doodsangst verkerende correspondent ergens in een schuilkelder in het Midden-Oosten, verscheen plotseling het lachende gezicht van de voormalig Tour de France winnaar en wereldkampioen.

Hij droeg een bril dus hij kon alles zien.

‘Marco?’, vroeg hij de twee blote tepels op mijn borstkas.

‘Joop! Ik eh…’, antwoordde je met je mond vol tanden en een borst vol tepels. Wat was er met zijn SMS-jes gebeurd? Waarom belde hij? En waarom in vredesnaam via Facetime?

‘Hoger pap!’, riep dochter Estelle vanuit de woonkamer, ‘houd je scherm hoger. Nu ziet Joop dat je naakt bent!’

Dat was een goed idee. Pijlsnel hield je je smartphone voor je gezicht maar niet snel genoeg om Estelle de kans te geven nog nét een foto van haar bellende vader te maken.

Wat ik al zei, het kan altijd gekker.

Zoals naakt bellen. Met Joop. Om af te spreken voor de Sella Ronda.