Van donderdag 21 september tot en met zondag 24 september 2023 organiseerde Koers is Koers voor de negende keer een fietsreis. Dit jaar verbleven we in de Vogezen. Overdag werd er gefietst, ‘s avonds mocht Wielercafé Panache wederom zorgdragen voor het avondprogramma waarin, zoals altijd, de liefde voor de fiets centraal stond.

Alle filmpjes, ervaringen, ontboezemingen, roddels, anekdotes en verhalen zijn verzameld onder de naam De Vogezen Verslagen op het blog Spookrijden.nu.

Lees hier Deel 1 Voor Dominique  

Bekijk hier Deel 2 De Vogezen… Middelhoog?!?

Lees hier Deel 3 Favoriete Amsterdammer

Bekijk hier Deel 4 Paplepel

Bekijk hier Deel 6 Bourgondisch Fietsen

Lees/Bekijk hier Deel 7 Tongkussen met de Duivel

Bekijk hier Deel 8 Man van de Wereld

Bekijk hier Deel 9 Het Geheim van Zuidland (een tweeluik)

Bekijk hier Deel 10 De Koers is Koers Wielercafé Panache Potpourri

***

Deel 5 Henkie van der Molen

“Heel gaaf en heel ongemakkelijk”, zo luidde woensdag 31 mei 2017 het commentaar van de winnaar van de Giro na afloop van de huldiging in zijn geboortestad Maastricht.

Op de foto lacht de winnaar van de Giro als een kind dat tegen zijn zin in de hoofdrol van de schoolmusical heeft gekregen.

“28 mei 2017 zal voor altijd Dumoulin-Day zijn’!”, had de Maastrichtse burgemeester Annemarie Penn-te Strake nog over het Vrijthof laten galmen. Annemarie Penn-te Strake had voor de gelegenheid een roze jurk aangetrokken. Ze lachte uitbundig alsof ze zelf de Giro had gewonnen.

De winnaar van de Giro stond erbij en keek ernaar. Hij werd geflankeerd door Jan Janssen en Joop Zoetemelk en pas nu was hem opgevallen dat Annemarie Penn-te Strake ook haar lippen roze had gestift.

Hoe goedbedoeld ook allemaal, de winnaar van de Giro kon wel janken. Het enige wat hij wilde was feitelijk het enige wat hij goed kón en dat was hard fietsen. En nu stond hij daar. Moederziel alleen. Als beloning voor het harde fietsen was hij gedegradeerd van regisseur tot acteur van zijn leven, maar noch het script, noch het decor, noch het personage dat hij geacht werd te spelen stond hem aan.

Als hardfietser was hij leidend voorwerp en nu, op die bewuste woensdag 31 mei 2017, was hij lijdend voorwerp geworden. Een voorwerp in het bezit van het tienduizendkoppige monster dat publiek heet. Vampiers zijn we. Nietige mensen zoals jij en ik die een niet noemenswaardig bestaan leiden.

Doe een kunstje!

Zeg wat aardigs!

Verlos ons!

Red ons!

Trek ons uit het moeras!

Sporthelden en artiesten zijn nodig om ons de kleverige alledaagsheid voor een moment te doen vergeten. En we vragen ons niet af of de sporthelden en artiesten onze aanbidding op prijsstellen. Die vraag doet er niet toe, het komt niet eens in ons op. Mooi zingen, een bal trappen of hard fietsen betekent dat het publiek je omarmt en verstikt.

We zuigen jullie leeg.

Helemaal leeg.

Met de roze lippen van Annemarie Penn-te Strake op het netvlies probeerde de winnaar van de Giro woensdag 31 mei 2017 de slaap te vatten.

***

Het is 2.304 dagen later als Arjan en ik  op donderdagavond 21 september 2023 tegen de klok van achten ’s avonds de eetruimte van het het Golden Tulip Hotel Mulhouse/Basel in lopen. De show van vanavond is vrijwel helemaal voorbereid, maar ook wij moeten eten.

Voordat we onze tafel bereiken, hebben we minimaal een zestig paar handen gedrukt. En er wordt omhelst. Fietsen verbindt, maar het voor-fietsen verbindt net zo veel. Sterker nog, misschien nog wel meer. Het zien en wederzien van de fietsvrienden van Koers is Koers doet goed.

‘Daar zit Tom, daar aan die lange tafel.’

‘Ja verdomd, zijn we net nog langsgelopen. Gaan we zo naar hem toe. Effe voorstellen,’ zegt Arjan.

De winnaar van de Giro 2017 laat zich op zijn schouder kloppen, want we storen in een gesprek.

‘Sorry Tom, maar we wilden ons eventjes netjes voorstellen. Wij zijn de gastheren van Wielercafé Panache en verzorgen zoals je weet drie keer het avondprogramma.’

Tom is op de hoogte. We hebben hem immers vooraf wat filmpjes en verhalen toegezonden zodat hij weet welk soort vlees hij in de Kuip, Kasteel en Van Donge & De Roo Stadion heeft.

‘Leuk!’, zegt Tom, ‘ik heb er zin in!’

‘Wij ook! En voor de goede orde: we houden alles lekker simpel en laagdrempelig. Geen sterrengedoe. Zijn we niet van. En jij ook niet. Dat hebben we goed begrepen. Komt goed!’

‘Nou ben benieuwd’, zegt de winnaar van de Giro 2017 die tot dat moment nog altijd door het leven gaat als Tom Dumoulin.

In kamer 125 neemt Arjan nog één keer hardop het programma door. Bij ieder programmaonderdeel drukt hij op zijn muis waarmee zijn beeldscherm steeds van kleur verschiet. Zijn aangezicht kleurt mee.

‘Instart Wielercafé Panachegedicht. Dan doe jij het welkomstwoord. Dan het gesprek met Lars en Norbert. Dan de routes. Dan Strava gluren. En dan de petjes. Liggen die klaar?’

‘Liggen klaar’, antwoord ik. Alles op nummer. Mevrouw de Spookrijdert was op het laatste moment nog stickertjes gaan halen om de zakjes te nummeren. De nummers corresponderen met de namenlijst. Iedereen krijgt een petje met zijn of haar bijnaam. We zijn benieuwd of dit plan aan zal slaan. Gisteren in de auto alles nog een keer doorgenomen. Janken van de lach.

Uiteindelijk zijn de grootste fans van Wielercafé Panache Arjan en ik zelf.

‘We beginnen met Eric Carree. Bijnaam Luxor. Lachen. En we eindigen met Tom. Benieuwd hoe ie gaat reageren.’

Om iets over negenen kan de show beginnen. Arjan is een hartverzakking verder nadat het geluid weigerde mee te werken. ‘Alles getest, alles dééd het gewoon…’

Ik blijf kalm en kijk om me heen. De zaal is vol, iedereen is er klaar voor. Nog maar een paar uur geleden zag deze vergaderruimte er compleet anders uit. Steriel. Kaal. Klaar voor een meeting van bedrijfsconsultants die je op strategisch, marketingtechnisch en financieel-economisch vlak ondersteunen bij het doorlopen van je bedrijfsprocessen waarbij het accent met name op de implementatie van de digitale transities ligt. Kortom de tegenpool van wielerromantiek. De Mont Ventoux versus industrieterrein Spaanse Polder.

Maar nu hangen er tientallen bontgekleurde wielershirts, Maarten en Arthur hadden ons nog geholpen bij het ophangen. Toen Arthur op zijn tenen stond had zijn blote billenspleetje met dat van een bouwvakker vergeleken. Volgend jaar zal hij op de fiets wraak nemen als hij me weer eens naar lucht laat happen.

Na het technische ongemak loopt de show op rolletjes. Arjan is 10 jaar ouder geworden (ik had hem in- en uitwendig nog nooit zó horen vloeken), ik 10 jaar jonger omdat ik me niet met de techniek hoef bezig te houden.

Dan is het moment daar.

Er zijn 74 petjes uitgedeeld, na Steven de Jongh (bijnaam Lidl Stevie) is hij aan de beurt voor het petje-met-bijnaam…

‘Dan komen we nu aan bij de hoofdgast van dit evenement! Onze hoofdgast, de winnaar van de Giro 2017, is geboren op de elfde van de elfde en zo’n gegeven zégt iets. De elfde van de elfde is namelijk de officiële opening van het carnavalsseizoen maar waaróm eigenlijk op de elfde van de elfde?’

De winnaar van de Giro 2017 moet erkennen het antwoord op deze vraag, ondanks zijn Limburgse wortels, niet te weten.

‘Welnu het getal 11 bestaat uit twee gelijke enen. Dat is ook de reden dat mensen zich verkleden op carnaval: het maakt iedereen gelijk. Houd dit gegeven in gedachten als we zo meteen bij jouw bijnaam uitkomen.

Ten tweede dachten wij aan de stad waar wij ons nu bevinden: Mulhouse heette voorheen Mühlhausen toen het nog in Duitse handen was en het woord Mühle verwijst naar “molen” waarmee het lijntje naar jouw naam gemaakt is. En hij die in toeval gelooft heeft boter op het hoofd.

Nu hebben wij via onze bronnen begrepen dat jij wars bent van sterrendom en dat je, wijs geworden van 31 mei 2017, niet aanbeden wil worden. Je wilt gewoon één van ons zijn, denk aan het getal elf… Welnu dan ben je hier in het perfecte gezelschap want er is geen nuchterder mens te vinden dan de Rotterdammer wiens hart op zijn tong ligt. Wij zijn maaiveld en snoeischaar ineen.

Zo vinden wij zelf dat ook de naam Dumoulin wel wat relativering verdient. Dat kan voor ons allemaal allemaal een stuk minder chique.

En dus zullen wij jou tijdens dit evenement niet Tom Dumoulin noemen, maar zal jij deze dagen in de Vogezen door het leven gaan als…. (tromgeroffel)….

HENKIE VAN DER MOLEN!’

Henkie van der Molen gaat staan om zijn petje en de staande ovatie in ontvangst te nemen. Hij krijgt de eer die hij verdient, maar zonder poespas, zonder gelul, zonder flauwekul. Lachend als een boer zonder kiespijn beseft hij dat zijn beide benen, in dit decor, vier dagen lang op de Vogezener grond zullen blijven staan.

‘Heel gaaf en heel gemakkelijk’, zo laat Henkie van der Molen even later aan de bar weten op de vraag hoe hij de eerste show ervaren heeft.

Pas dan valt hem op dat de beide presentatoren van Wielercafé Panache niets roze hebben aangetrokken… noch hebben zij hun lippen roze gestift.

Post van Tom Dumoulin op Instagram (153.000 volgers), #henkievandermolen

Met dank aan Tom “Henkie van der Molen” Dumoulin!