8 mei 2019
Al maandenlang ligt ie daar. Op de vloer van onze kelder. Een feestneus met brilletje. Hij is gevallen uit een plastic tasje met feestartikelen, stammend uit de tijd “when the children were babies and played on the beach” zoals de Grote Bob het ooit zo beeldend verwoordde.
Eén keer per jaar halen we die plastic tas naar boven. Op Oudejaarsavond. De enige avond waarop we toestaan dat Arie Ribbens ons de weg wijst en wij plechtig beloven bij Hoevelaken linksaf te slaan.
Ik weiger de feestneus met brilletje van de vloer op te ruimen, want iedere keer als ik mijn fiets pak word ik er vrolijk van. Dan denk ik aan Bob Dylan en Arie Ribbens en dan wenste ik dat onze kinderen weer baby’s waren die op het strand speelden en dat het iedere avond Oudejaarsavond was.
Met die gedachte fiets ik dan de kelder uit.
Bij Hoevelaken linksaf.
