Aanstaand weekend neemt het Nieuwerkerk-Trekvogels B1 Combinatieteam deel aan het NK Korfbal te Enschede. Korfbal is de meest onbegrepen, onbekende en ondergewaardeerde sport in Nederland. Ik begeef me bijna een jaar of tien in het verbazingwekkende korfbalwereldje waarin ik me wekelijks een outsider voel die naar binnen gluurt. Buiten ‘het wereldje’ voel ik me echter een insider die het imago van Korfbal op geheel eigen eigenwijze wijze probeert op te vijzelen. 

Spookrijden.nu breekt een lans voor Korfbal en voor zijn wonderlijke beoefenaars. Om wat helderheid te verschaffen volgt hier een Handleiding Korfbal voor Beginners.

Met dank aan Henk Collee voor het verhelderende beeldmateriaal. 

Het Spel

De Korfbalbal

Men gebruikt een bal, twee palen en twee korven. Men neme een egaal speelveld, welke men verdeelt in twee helften van gelijke grootte.

In zomertijd speelt men buiten; een kunstgras ondergrond verdient de voorkeur. Tijdens wintertijd speelt en traint men, in verband met barre weersomstandigheden (die het plebs vaak associeert met het geslachtsorgaan van de vrouw, voetballers noemen dit in de volksmond kutweer), binnen.

[klik op de foto’s voor een vergroting]

Eén team bevat acht spelers, bestaande uit vier meisjes/vrouwen en vier jongens/heren. Men noeme meisjes en jongens, ongeacht hun leeftijd of seksuele geaardheid steevast  “dame” of “heer”. Buiten speeltijd spreekt men gewoon weer van “meisje” of “jongen”.

Men verdeelt de acht in tweeën: twee dames en twee heren in elk speelvak, daarmee het aanvalsvak en het verdedigingsvak vormend.

Bedoeling is om de korfbalbal in de korf te mikken. Zo ziet een korf eruit:

Men valt aan door de bal naar elkaar te werpen. Men dribbelt niet met de bal, dat is voorbehouden aan basketbal, een soortgelijk balspel (zij het vereenvoudigd vanwege het witte stootbord waartegen de bal gekaatst kan worden) beoefend door boomlange negers uit grootstedelijke achterstandswijken uit de Verenigde Staten van Amerika of door blanken die graag voor boomlange negers uit grootstedelijke achterstandswijken uit de Verenigde Staten van Amerika willen door gaan, mede door het dragen van een vaak bont gekleurde pet waarbij het de bedoeling is dat de verharde zonneklep naar achter wordt gedragen (anders gesteld: korfballers dragen zelden petjes).

Men loopt ook niet met de bal in de hand, dat is ten strengste verboden. Slechts één stap is toegestaan. Maakt men per abuis één stap extra met de bal dan schreeuwt men in èn buiten het veld luidkeels “LOOPT!” (het onderwerp wordt, in grammaticale zin, weggelaten; men roept dus pertinent niet HIJ LOOPT!). Men hoopt dat de arbiter zal fluiten. De arbiter zonder testikels zal zeker fluiten.

Men schopt evenmin tegen de bal. Raakt de bal onverhoopt de voet, of een ander lichaamsdeel onder de knie, dan roept men “VOETBAL!”. (Echter andersom, dus raakt men bij het voetbal de bal met de hand, dan schreeuwt men vreemd genoeg niet “KORFBAL!”).

Henk scoort een punt

Men scoort een punt door de bal in de korf te mikken.

Een korfballer juicht oprecht. Men maakt geen hartjes, trekt geen shirts uit, wiegt geen denkbeeldige baby’s in slaap.

Henk juicht!

Een heer verdedigt een heer, een dame een dame. Mocht een heer een dame onverhoopt verdedigen, of verce visa, dan is men in overtreding en hoopt men dat de arbiter zal fluiten.

Schiet men met een verdedigende heer of dame vlak voor hem of haar met een geheven rechte arm (men denke aan de Ave Caesar Morituri Te Salutant groet, gepopulariseerd door Adolf H.) die de schouder van de schietende dame of heer aan zou kunnen raken, dan schreeuwt men, omdat de arbiter vaak op appèl fluit, “VERDEDIGD!”.

Men zal in algemene zin zien dat menig arbiter gevoelig is voor verbale prikkels vanaf de tribune. Doe hier uw voordeel mee.

Na twee gescoorde punten wisselt men van speelhelft: de verdedigende heren en dames zullen gaan aanvallen en versa vice.

Onderschept men de bal van de tegenstander, dan roept men “PARTIJ!”. Niemand weet waar die vage term vandaan komt (logischer ware “HEY SUFFERD,  WIJ HEBBEN DE BAL ONDERSCHEPT!”), maar men roept het desondanks loeihard ter meerdere vernedering van de tegenstander.

De ultieme vernedering bij het korfbalspel vindt plaats wanneer men geblokt wordt: de bal haalt paal noch korf vanwege de blokkerende hand van uw verdedigende dame of heer. Hoon is uw deel, emigratie nadien is overweegbaar.

Om een zo’n goed mogelijke positie onder de paal te verkrijgen, wisselt men de bal van dame naar heer, of virsa vece, draait men om elkander heen, en roept men “OPGELOST!”. Men vraagt zich niet af wie, wat, waar opgelost wordt. Men ‘lost op’ en that’s it. Men vraagt zich sowieso niet al te vaak af waar veel gebruikte de termen als “IK BEN D’R VOOR!” “IK ZIE JE!” “IK ZIE JE NIET!” “GAAT ‘R MAAR OP!” “SCHOT!” “TWEE-TWEE….TWEE-TWEEE!” haar oorsprong weten. Korfbal onderscheidt zich van andere balsporten juist vanwege dergelijke ongrijpbare kretologieën.

Het achttal met de meeste treffers wint de wedstrijd. Na een gewonnen wedstrijd is het een goed gebruik om in slingervorm richting de tribune te rennen om daar vlak voor te stoppen. Dit om erger te voorkomen.

De Spelregels

Korfbal kenmerkt zich in een veelheid aan regels. Iedere arbiter verzint ter plekke, zoals de spelsituatie zich aandient, een regel en/of een sanctie.

Zoals gezegd beproeft men de weerbaarheid van de scheidsrechter door hem zowel binnen- als buitenlijns hevig onder druk te zetten. Ook dit is een essentieel onderdeel van korfbal.

Maakt men bijvoorbeeld een overtreding in de buurt van de korf, dan schreeuwt men “STIP!” en de onzekere arbiter twijfelt. Op zeker.

STIP!

De Vrije Bal

Een zogenaamde “vrije bal” is vergelijkbaar met een strafcorner uit de hockeysport. In een cirkel op tweeënhalve meter van paal en korf heeft de schutter (dame of heer) de bal en werpt men deze, na het fluitsignaal van de arbiter, naar een medespeler. Deze gooit de bal weer pijlsnel terug naar de schutter in kwestie zodat deze de bal in de korf kan mikken. Ondertussen duwt, trekt, stompt en spuugt men zijn of haar tegenspe(e)l(st)er teneinde een gunstige positie onder de paal te verkrijgen. Tijdens deze rituele dans onder de paal zij werkelijk alles toegestaan.

Met een losse veter onderbreekt men de wedstrijd opdat men zich niet bezeert na een mogelijke val.

Bij een valpartij legt men, uit sportiviteitsgronden, de wedstrijd voor enkele momenten stil om de ter aarde gestorte tegenstand(st)er de kans te geven zich te rehabiliteren. Met een knikje geve deze aan dat de wedstrijd kan worden hervat waarna een handje zal worden geschud en gerekend kan worden op applaudiserende bijval van het publiek en de medespelers van de getroffen dame of heer.

Korfbalse hoffelijkheid tot aan het graf.

(Post Scrotum: bij het ter perse gaan van deze handleiding begreep de auteur nog altijd niets van de regel ‘snijden’. Om die reden wordt ‘snijden’ niet nader genoemd in deze handleiding.)

Het Publiek

Men vloekt niet. Op menige reclameboarding wordt u wijs gemaakt dat iedere vloek een misser is. Overenthousiast meeleven wordt toegestaan, zij het in zeer beperkte mate. In het tamelijk gereformeerde korfbalmilieu wordt godslasterlijke en/of seksistische vloeken beslist niet getolereerd. Ook niet in grapvorm: men prikt vrij snel door die verpakkingsvorm heen. Men riskeert een boete dan wel de dreiging dat uw handen boven uw graf uit zullen groeien (al zij dit laatste nooit in de praktijk bewezen).

Het aanmoedigen van het team wordt op zich gewaardeerd, al bemoeit men zich nimmer met de door de coach verkozen tactiek. Beter zet men de arbiter onder druk door hem/haar te wijzen op het over het hoofd zien van één van de vijfhondernegenenvijftigduizend regels die de Korfbalsport rijk is.

Kent de wedstrijd een saai verloop, begin dan met uw buren een discussie over het bestaansrecht van de zogenaamde ‘steunbal’ (de speler/speelster houdt de bal, liggend op de grond, vast). Hij/zij met de meeste overtuigingskracht heeft vaak ongelijk.

(Post Scrotum: bij het ter perse gaan van deze handleiding was nog niet bekend of de ‘steunbal’ al dan niet officieel is toegestaan)

De Spelers/Speelsters

Voor aanvang van de wedstrijd vormen de teamspelers een kring in welke de coach en/of de teamcaptain het woord voert ter meerdere bevestiging van de teamspirit. “KOM OP” en “WE KUNNEN HET!” moge hierbij geschreeuwd worden.

We kunnen het!

Voor Korfbal is verstand nodig. Om die reden is korfbal niet bijster populair onder voetballers die het spel dikwijls te ingewikkeld achten. Korfbal zit tactisch en technisch verbluffend mooi in elkaar. Het schetst dan ook niet de verbazing dat het veelal tattooloze spelers/speelsters met een relatief hoog IQ zijn die het spel leuk vinden en er zelfs in uitblinken. De factor ‘toeval’ speelt een mindere rol hetgeen het spel voorspelbaarder  zuiverder maakt dan bijvoorbeeld voetbal.

Onder de veelheid aan regels komt de gemiddelde arbiter doorgaans ogen en oren tekort. Het is derhalve zaak de arbiter hevig onder de druk te zetten. De actie ‘stervende zwaan’ blijkt proefondervindelijk een uiterst efficiënt middel: onder de paal pretendeert men een por of duw te krijgen. De naïeve arbiter zal uitgaan van de kwaadwilligheid van uw tegenstand(st)er en zal uw toneelspel honoreren met een vrije bal.

De Trainer

De trainer coacht zijn of haar team in het daartoe bestemde coachvak. Begeeft de coach zich daarbuiten, dan rekent men op reprimande van de arbiter.

Er zij een mogelijkheid tot het aanvragen van een Time-Out. Dit duidde men middels twee open handpalmen (met gesloten vingers!) waarbij hand A loodrecht op hand B rust: bij een juiste uitvoering ziet u dat uw beide handen de letter T uitbeelden.

Qua timing vraagt men geniependerwijs, ter verhoging van de druk, een Time-Out aan als de tegenpartij juist op het punt staat een strafworp te nemen. Niets onmenselijks is een korfbalcoach vreemd.

Het imago

De korfballer heeft er alle baat bij voorgoed faeces te hebben aan hun imagoprobleem.

SPOOKRIJDERSTIP VOOR KORFBALLERS

Wordt u als korfballer weer eens te kakken gezet door een voetballer die niets anders kan dan gemakkelijk scoren (en zelfs dan mist hij nog regelmatig), gedenk dan wat de Bijbel zegt in Lucas 23:34-46 en bid voor de arme ziel van de voetballer:

“Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen…(dat ziet U met eigen ogen als U op zondagavond bij Studio Sport met het bord op schoot voetballers ziet verdedigen)….”