26 december 2019
‘Mar! Haal jij effe Kerstpasteibakjes bij de Appie. Je weet wel.’
‘Ik weet niets. Ik heb pleinvrees, penisnijd, wondvocht en gordelroos. Dat lukt me nooit. Ik weet precies hoe dat gaat bij mij. Die kutbakjes hebben ze nooit gehad. Of zo’n meisje gaat wel effe voor me kijken maar komt na vijf kwartier nog altijd niet terug.’
‘Ik ga wel mee pap.’
Een de hand van Estelle ging ik naar de Appie. ‘Echt quality time dit’, grapte zij of ik.
De Appie had ze inderdaad niet of niet meer.
‘We gaan wel naar de Jumbo.’
Estelle rekende een fles verse vruchtensap af bij de zelfscan van de Appie. Ik kwam ogen en oren tekort. Ik hoorde overal piepjes. En overal kwamen bonnetjes uit. Toen ging ineens een poortje open, mochten we weg en waren we weer vrij.
‘En gelukt?’, vroeg Aniet.
‘Ja bij de Jumbo. De Appie had ze niet meer!’, antwoordde ik opgelucht.
Ik had me nog nooit zo misplaatst zelfverzekerd gevoeld.
