Hij had de Kerstdag zorgvuldig opgebouwd, de vader van dit gezin.

Een paar jaar terug had Cris, toen nog ‘vriendje’ van nichtje Laura, de primeur te worden onderworpen aan deze lakmoesproef. De definitieve intrede tot de familie.

Het recept is simpel: men neme op Kerstdag zo veel mogelijk familiewortels en men dope deze in de Top2000 saus. Men drinke genoeg rode wijn en men zinge uit volle borst met enkele klassiekers mee. Men plaatse het toetredend familielid achter een tafel, men stelle hem of haar drie vragen van muzikale aard en men kusse hem of haar vol op de mond na correcte beantwoording van de drie vragen. Men hange de moeilijkheidsgraad van de vragen af van de populariteit van het toetredend familielid. Kind doene de was, bij voorkeur de afwas.

Drie vragen.

Deze Kerst was het de beurt aan Jeremy, sinds deze zomer het ‘vriendje’ (boom van een basketballer, moet bukken om te dunken) van Fabienne, de oudste dochter van de vader die het scenario voor deze setting schreef.

Jeremy werd, na het Kerstdiner, en na de Top2000 Quiz (vraag: Op plaats 820 vinden we Monty Python’s Always Look On The Bright Side of Life uit 1984 uit de film The Life of Bryan. Dit is de 13e jaargang van de Top2000. Dit lied kwam in 12 edities voor, alléén in 2000 niet. Waarom niet? Antwoord: te weinig stemmen), aan de ene kant van de tafel geposteerd, de rest van de familie aan de andere kant. Er werd een spot, om precies te zijn de pianolamp van Estelle, in zijn gezicht geplaatst.

Alle overige lichten in huis werden gedoofd. Zelfs die van de Kerstboom. De spanning was te snijden. Vooral bij Fabienne die zag dat haar vader deze ceremonie uiterst serieus nam. Tegenover hem zag Fabienne ook het lachende gezicht van Jeremy. Eén van de grondmotieven van haar verliefdheid: zijn glimlach. De ogen van een hond. Trouw en droevig tegelijk. Eigenlijk een soort Bruce, maar dan een heel stuk langer.

In de inleiding werd Jeremy door de vader van het gezin gevraagd of hij het belang van dit moment besefte. Of hij zich realiseerde dat alle drie vragen correct moesten worden beantwoord en dat niet één fout werd getolereerd? Besefte Jeremy dat de vader niet omgekocht kon worden, ondanks de kerstcadeaus van die ochtend (drie Feyenoordmokken, een Feyenoordbierglas èn een Feyenoordlongdrink) die Jeremy hem gegeven had?

Bedoeld werd: in onze familie geen gespeelde verontwaardiging zoals die van Linda de Mol toen deelnemer Arrold van hen Hurk in zijn nervositeit op de knop drukte waarmee hij de hoofdprijs van €5.000.000,00 aan zich voorbij zag gaan. Wij zijn minder inlevend, al zal ook Arrold uiteindelijk niets hebben aan die pseudo empathie van Linda. (Haar commentaar ‘Dan doen we toch net of je het niet gedaan hebt’). Je zal zo’n wolvin in schaapskleren maar in je familie hebben.

Goed, terug naar donderdag 26 december 2013. Terug naar de huiskamer.

Vraag 1 – Uit hoeveel liedjes bestaat de Top 2000?

Antwoord: Tweeduizend.

“Ja!”, liet Fabienne zich ontvallen, stiekem toch een tikkie nerveus. Nog twee vragen.

Vraag 2 – Welke Nederlandstalige artiest, bekend staand om zijn beeldschone wielerliedjes en om zijn luchtige teksten in meer algemene zin, staat tot een ieders schande wederom niet in de Top2000?

Antwoord: Alex Roeka.

“Ja, ook goed”, schreeuwde Fabienne. Alweer zij.

Ze sprong wat op. Applaus en gejoel achter de rug van Fabienne’s vader. Jeremy lachte. Heel kalm. Fucking cool.

Het kan niet ontkend worden dat de vader van het gezin zelf ook enige spanning voelde. Schuilde er toch een diepere bedoeling achter deze theatrale zelf verzonnen flauwekul?

Nog één vraag.

Vraag 3 – Noem de naam van de artiest, geboren de dato 23 september 1949 te Long Branch New Jersey, wiens muziek zich laat lezen als een fotoalbum, die als geen ander onze familie verbindt, die het cement vormt tussen de geledingen binnen familie en gezin, en die ons de kracht en hoop geeft waaruit wij dagelijks mogen putten?

Antwoord: Bruce Springsteen.

“JAAAA!”

Feyenoord kampioen. (De winnende tegen Ajax mag trouwens ook, liefst Clasie bij een 0-0 stand, in de 92^e minuut, volle Arena, binnenkant paal). Twaalf uur Oudejaarsavond. Bauke Mollema die een touretappe wint. Dat soort werk.

Fabienne’s moeder krijste zo hard, zo hoog, en zo akelig scherp dat iets in de kamer omviel. Dergelijke kreten zijn eigenlijk voorbehouden langs het korfbalveld als zij begint te schreeuwen op de meest ongewenste momenten (strafworp Estelle, beslissingswedstrijd kampioenschap, vlak voordat de bal haar handen voorgoed verlaten heeft en dan haar moeder….DOE HET!!).

Familieleden omhelsden elkaar. Lichten floepten als vanzelf aan, ook die van de Kerstboom. En muziek. Een beukende gitaar. En drums. Loeihard. Born to Run van Springsteen. Fabienne hing om de nek van Jeremy. Jeremy, die de gelukwensen van de overige familieleden dankend in ontvangst nam. En uiteraard glimlachend, anders is het geen Jeremy.

Gezongen, meer gedanst, nog meer gedronken en nog veel meer geproost.

2000, Alex Roeka en Bruce Springsteen.

Ondanks of dankzij de wijn schrijft Fabienne’s vader die nacht een limerick. In zijn hoofd? Uit zijn hoofd? Geen idee. De Saint Emilion maakt de gedachten troebel. Hij maakt zijn vrouw er zelfs voor wakker, ook al gaat voor haar de wekker om zes uur.

En hij fluistert in haar oor:

Ik vertel u het verhaal, het sprookje waarin

Jeremy de held is en Fabienne de heldin

Hij doorstond de lakmoesproef goed

En hoort bij de familie, nu voorgoed

En is ‘Mafje’ het nieuwe Acrostichon van het gezin

Marco

Anita

Fabienne

Jeremy

Estelle

PS – Jeremy kreeg als aandenken deze ingelijste foto: