In Mississippi is het leven loom en is de dampende lucht voortdurend zwanger van onheilspellende dreiging.
In Mississippi fluisteren de lianen en de twijgen zodra de broeierige zuiderwind huilend aantrekt.
In Mississippi kruipen miljoenen krioelende insecten over vochtige mosgroene bladeren.
In Mississippi hangt de klamme dauw als de sluier van een gestorven bruid aan de kronkelende ineen gestrengelde boomwortels.
In Mississippi bewegen glimmende reptielen met ronde open ogen zich traag en schichtig.
In Mississippi bespieden de asgrijze geesten ons vanuit het rommelende wolkendek vol stomend wierook.
In Mississippi wacht de luie zwetende natuur behoedzaam en bedeesd op wat komen gaat.
In Mississippi echoot het huiveringwekkend gekrijs van onzichtbare vogels over de schaduw van de duistere rivier.
In Mississippi houdt de mystiek van de dood zich schuil in de lucht waarin de goden hun inkt hebben gedoopt.
Alleen was ik vanavond niet in Mississippi maar in het Prinsenpark in Rotterdam-Prins Alexander waar een man met een mokkende rug in korte broek met donkere sokken zijn hond uitliet.
