Het hoofd van de acrobaat
Is die
van de spreekstalmeester
Is die
van de clown
Is bovendien de stem
van overdag
over de camping
door de megafoon
Schreeuwend,
door de blikkerige circusmuziek heen
“Oyez oyez!
Venez voir, m’sieurs dames!
Ce soir le spectacle
Au Place du Camping:
Le Cirque De Triomph!”
De dame die kaartjes verkoopt
Weet alles
Van multitasking
Haar enorme borsten
Rusten op de toonbank
Achter het raampje
van de caravan:
het loket.
Ze verkoopt kaartjes,
maar zal weigeren
te lachen,
Wetende dat zij nooit
publiek zal zijn.
’s Avonds slaat zij
alle verbetenheid uit haar gestel
met een zweep
op het zaagsel van de piste.
En roept zij “Allez!”
Naar de valse poedel die doet alsof
ze niet door de brandende hoepel
durft te springen
De acrobatische spreekstalmeester
lacht nu
als een barbaarse clown
met kiespijn.
BAM!
Doet de zweep
Op de reet
Van de kansloze lama
Die verdoofd
Zijn wezenloze rondjes trekt
Applaus.
Dat was het.
Het Cirque du Triomph
Vertrekt naar een volgend dorp
Daar gaan ze.
De clown vermomd
Als chauffeur
Ook al voel je verwantschap
Toch wint de jaloezie
Met overmacht
Nostalgie, de radiozender die we steevast op hadden staan, als we door het franse land aan het trekken waren en dat heb ik nu weer bij dat circus, zoals jij het beschreef, wij hebben er diverse van gezien. Het stelde niet veel voor en toch vond je het mooi.