17 september 2019
Mijn moeder is jarig. Ze wordt 78 jaar.
Voor het eerst viert ze haar verjaardag zonder mijn vader.
Ze houdt zich kranig, die moeder van mij. Ze verstopt zich niet. Ze gaat alle feestjes en etentjes af. Zondags komt ze Feyenoord kijken. Niet uit plezier, maar uit gewoonte.
En ze gaat iedere week naar de bioscoop met haar zus die ook weduwe is. Vaak krijgen ze de slappe lach in de metro. Zo maar. Om het ogenschijnlijke niets. Dan plassen ze haast in hun broek van het lachen en beloven ze dat ze elkaar een paar minuten niet aankijken. Net als vroeger. In Frankrijk.
Ze schiet vaak vol als we het over haar man hebben. En iedere keer zegt ze dan sorry. En dat snap ik dan niet.
Ik ga het haar vanmiddag vragen.
