4 juli 2019
Er gaat geen moment van de dag voorbij dat je níet aan hem denkt, aan Ome Beer, die eigenlijk Raymond heette maar die, om huidskleurtechnische redenen, Beer werd genoemd.
Ga maar na.
Hij, de middelste broer van je moeder, liet je eind jaren ’70 kennis maken met de muziek van De Grote Vijf: Eric Clapton, Neil Young, Mink Deville, Bruce Springsteen, maar vooral Bob Dylan.
Hij legde uit hoe je van het D-akkoord naar Fis-mineur moest glijden. En dat het nóg makkelijker was als je een capo op de tweede fret gebruikte (dat de D dan een C werd en de Fis-mineur een E-mineur). Daar begreep je geen reet van, maar dat gold voor de tekst van Forever Young ook.
Dat begrip kwam pas later.
Toen je dochters werden geboren en je de tekstregels van Dylans klassieker liet vereeuwigen op hun geboortekaartjes.
De muziek van de Grote Vijf draai je nog iedere dag en steeds weer voel je je schatplichtig aan Ome Beer, de man die vandaag, 4 juli 2019, gewoon 68 jaar had moeten worden.
May God bless and keep you always.
