11 oktober 2019
Vannacht droomde ik.
Ik fietste vooruit terwijl ik naar achteren keek.
Ik voerde een peloton aan van verloren familieleden, gevallen vrienden, teleurgestelde alter ego’s, een jubelend zelfbeeld (dat snel wegdook), afwijzende spiegels en enkele lachende gezichten die de grap wel waardeerden.
Toen ik wakker werd besefte ik:
Ik kan alleen vooruit als ik ook naar achteren kijk.
