De elftalfoto van Overmaas C1 die gisteren op Facebook was gedeeld door mijn voormalig ploeggenoot Erik van der Sluis op het veld dat amper een veld was, stamt uit 1983.

Linksboven staat Eddie Huizer. Hij had een belachelijk hard schot uit de tweede lijn. Hij schoot even hard als Fred Coenders, die lange gozer derde van rechts. Hij was onze libero, onze aanvoerder, onze Beckenbauer. Op zijn commando werd de buitenspelval geopend.

Naast Eddie staat Danny Schram. Een linkspoot volgens mij. Pijlsnel. Het leek wel een raket als Eddie of Fred hem wegstuurde. Tussen elftalleider Gerard Vrooman en Fred staat Richard Vorage, onze spits. Ook pijlsnel. Een rommelaar. Goed voor ‘oorlog in de zestien’, zoals mijn vader, die fan van hem was, altijd zei. Vorage (hij had eigenlijk geen voornaam) had de dijbenen van een baanwielrenner. Ik kwam hem in de jaren ’90 vaak tegen op vak T in De Kuip. Hij liet me foto’s zien hoe hij stomdronken en down and out in het Rheinstadion in Düsseldorf Borussia Mönchengladbach-Feyenoord níet had gezien. ‘Kijk Marco. Hier leggik. Languit. Helemaal uit mijn plaat. Niks van de wedstrijd gezien hahaha. Hoe ist met je ouders?‘

Vorage is overleden, maar anno 2020 heb ik nog altijd geen idee hoe of wanneer. Er deden de wildste verhalen de ronde en dat hoorde ook wel bij hem.

Linksonder zit Erik van der Sluis. Hij was back. Links of rechts. Weet ik niet meer. Hij voetbalde met enkelbanden. Net als Danny Schram, herinner ik me ineens. Erik had het geduld van een monnik. Hij kon treiterend lang wachten totdat een opstormende spits van de tegenpartij tot op drie decimeter (de lengte van een HEMA liniaal van vroeger) was genaderd om hem met een simpele maar effectieve kapbeweging ijskoud het bos in te sturen.

Naast Erik zit Jeffrey Freriks. Hij kwam van Feyenoord. Hij stond dus al meteen met 1-0 voor toen hij de overstap naar buurman Overmaas maakte. Iedere avond bad ik tot onze Lieve Heer om de twee gezegende voetbalvoeten die Jeff had. Ik ben al een tijdje via Facebook bevriend met Jeff. Uit zijn verhalen en foto’s lees ik dat het Jeff niet altijd heeft meegezeten. Jeff heeft en is een verhaal.

John de Keijzer zit naast Jeff. Hij was onze rechtsbuiten. Ook zo snel als een haas. Kwikzilverachtig. Ik vond dat Feyenoord 1 altijd een type John miste. In mijn beleving was hij beter dan Cruijff. John werkt nu in de Ballentent. Daar maken ze de lekkerste ballen van Rotterdam en dus van Nederland. In 1983 draaide John de lekkerste ballen vanaf rechts op het hooffie van Vorage.

Die gehurkte gozer met dat vaantje is Michael Fierinck. Hij was middenvelder. Volgens mij een alleskunner. Technisch vaardig. Snel. Behendig. Slim. Naast Michael zit ik. Ik was eerstejaars C en had een speels kuifje dat mijn imago niet ten goede kwam. Zowat al mijn ploeggenoten waren een kop groter dan ik. Ik werd niet gehinderd door een gebrek aan echt talent hetgeen ik compenseerde met een tomeloze inzet. Story of my life. Als ik in een wedstrijd werd geschopt stonden Eddie, Fred en Vorage klaar om de dader één laatste waarschuwing te geven. ‘Sta op’, sisten ze met een uitgestoken hand naar mijn liggende en kermende ik.

In 1983 had ik tien oudere broers met Gerard Vrooman als onze tweede vader.

De roodharige naast mij is Marcel Noteboom. Hij schijnt het niet makkelijk te hebben, zo hoorde ik onlangs via-via. Vóór het tiental ligt doelman Willem Flach languit. Iedere foto die hij van zichzelf post op Facebook brengt een glimlach op mijn gezicht teweeg. Zoals alle overige teamgenoten heb ik ook Willem al dik 35 jaar niet meer gezien of gesproken, maar ik heb het idee dat hij het leven iedere dag toelacht met een sigaretje, een biertje en een Feyenoordshirtje. En heel veel meer heeft een mens van Rotterdam-IJsselmonde in de kern van het bestaan ook niet nodig.

Ik heb iemand overgeslagen.

Die blonde knaap staand tussen Danny en Fred, die derde van links, met die trotse en tegelijk bescheiden lach, met dat witte piekhaar dat op zaterdagochtend als stro alle kanten opsprong.

Dat is Norbert Buijel.

Norbert was een spijkerharde voorstopper die graag mee opkwam. Hij had een gehoorprobleem dat voor de nodige communicatieproblemen zorgde in het veld (en grapjes in de kleedkamer).

Ik had de laatste vijf, zes jaar contact met Norbert op Facebook. Regelmatig kwamen er foto’s voorbij waarin bierflesjes, Overmaas, zijn overleden ouders, oude Peugeots en de Rolling Stones om en om voorkwamen. Vijftien jaar geleden werd bij Norbert kanker geconstateerd. Hij verhaalde openhartig en positief over zijn ziekte. Regelmatig deelde hij foto’s waarop het geleidelijke verval te zien was. Kanker is een sluipmoordenaar en ons horloge wacht op niemand.

Willem en Jeff hadden tot het bittere eind contact met hem. Tot het laatste moment las ik over Norberts ondanks-en-dankzij-alles opgewektheid. Op 24 maart kondigde hij op Facebook het begin van het einde aan:

Twee dagen later bood ik aan om zijn levensverhaal op te tekenen. ‘Bedankt vriend’, had hij geantwoord. Hij voorzag zijn antwoord van een hartje.

Het mocht er niet van komen.

Zaterdag 23 mei 2020 overleed Norbert op 51 jarige leeftijd. “Ik ben zo moe”, had hij Jeff nog een paar uur voor zijn dood geappt.

Een dag later volgen emotionele posts van Willem en Jeff. De club Overmaas plaatst een officiële mededeling van Norbert’s overlijden waarin hij wordt geroemd om zijn positiviteit en kracht.

Op zondag 24 mei post onze links- of rechtsback Erik de bewuste elftalfoto van Overmaas C1 uit 1983. De foto raakt mij. Minutenlang staar ik naar de gezichten van elf jonge gasten wier leven draaide om voetbal, cola, de patat-met-extra-zout van Tante Riet, Roel Dijkstra, Bennie Wijnstekers en om Vanessa die ons in 1983 nachtelijke onrust, klamme lakens en een harde plasser bezorgde.

Waren we maar weer 13. Was het leven maar een grote dagdroom waaruit niet te ontwaken valt. Bestond de teletijdmachine van Professor Barabas maar. Kon ik mijn tien grote broers van Overmaas C1 maar weer eens zien, in de Ballentent van John bijvoorbeeld, al was het maar om het aantal huwelijken, kinderen en echtscheidingen te tellen dat wij in 37 jaar bij elkaar hebben weten te sprokkelen.

Bestond er maar een wonderpil tegen kanker en was Fred maar in de buurt zodat we op zijn commando de dag van morgen buitenspel kunnen zetten.

Voor Norbert Buijel
onze ploeggenoot van Overmaas C1 (1983)
15-01-1969 / 23-05-2020

Staand v.l.n.r. Eddie Huizer, Danny Schram, Norbert Buijel, Fred Coenders, Richard Vorage, Gerard Vrooman.
Zittend v.l.n.r. Erik van der Sluis, Jeffrey Freriks, John de Keizer, Michael Fierinck, Marco Hendriks, Marcel Nooteboom.
Liggend Willem Flach