Rotterdam, 25 juli 2022
Vandaag staan we stil bij de 9e sterfdag van Lex Stockx. Hieronder deel ik de afscheidsspeech met jullie die ik woensdag 31 juli 2013 in de St. Trudokerk in Stiphout hield. Het verhaal “De Lexen – Zij Leven Nog!” is hoofdstuk 45 uit het boek Spookrijder.
Zijn erfenis is in ieder opzicht nog dagelijks voelbaar.
***
Ik zou een speech schrijven. Over Lex. Maar bij de beginzin raakte ik al in lichte paniek toen ik me bedacht: lieve Heer, een speech over Lex. Welke Lex in vredesnaam? Hoeveel Lexen bestaan er eigenlijk?
Ik heb ze de laatste dagen geprobeerd te tellen maar er was geen beginnen aan. Ik begon met Lex de Trouwe. Toen Lex de Dappere. Toen Lex de Lieve. Lex de Stugge. Lex de Vloeker. Lex de Neurotische. Lex de nooit zijn gordel dragende. Lex de Misdienaar. Lex de Kameleon. Lex de Onstuimige. Lex de Vlammende. Lex de Vleiende. Lex de IJdele. Lex de nooit zijn kruimels van het aanrecht afvegende. Lex de Intolerante. Lex de Ongeduldige. Lex de Hobbyloze. Lex de Helmonder. Lex de Rotterdammer. Lex de Roker. Lex de Naïeve. Lex de Reiziger. Lex de Klager. Lex de Jager. Lex de Rusteloze. Lex de Zwijgzame. Lex de Onneembare. Lex de Alleskunner. Lex de zelfverklaarde Nietskunner. Lex de Rauwe. Lex de Optimist. Lex de Pessimist. Lex de Chemobouter. Lex de Formule 1. Lex de Bavaria. Lex de Toon Hermans. Lex de Godfather. Lex de Held.
Het leken wel titels van stripverhalen waarin Lex telkens weer de hoofdrol voor zich opeiste.
Tientallen gesprekken voerde ik met familie, vrienden, bekenden, klanten. Ieder van hen herinnerde zich hun Lex. De ene Lex sprak de andere soms tegen. Toch waren alle anekdotes waarheidsgetrouw omdat Lex inderdaad de meest controversiële man is die ik gekend heb. De charmante Lex hield een deur voor je open. De beschonken Lex knalde hem vlak voor je neus weer dicht. De ruwe Lex liet je zwemmen zonder bandjes. De attente Lex verscheen toen je dochters communie deden.
Het was ondoenlijk. Er waren gewoon teveel Lexen voor één toespraak. Ik moest een ander spoor kiezen voor de speech. En zo kwam ik uit op zijn levensmotto. Uiteraard: Hij Leeft Nog. Die mantra die zich jarenlang herhaalde in woord, in gebaar, ja zelfs in zijn Ringtone, zoals velen van jullie weten. Maar ja. Hoe leg je Hij Leeft Nog uit, in een volle kerk, staand naast een kist nota bene?! Hoe serieus komt dat over?
En hiermee is feitelijk alles gezegd over Lex. De Koning van het Spinnenweb die je constant, soms doelbewust, en soms juist weer naïef, voor dilemma’s plaatste. En nog altijd plaatst…
Ik besloot zijn levensmotto Hij Leeft Nog te ontleden. Hierin moesten alle Lexen tot uiting komen. Ik maakte drie groepen: muziek, foto’s en verhalen.
Hij Leeft Nog is, vanzelfsprekend, ontsproten uit de muziek. We schrijven februari 2006. Carnaval Helmond. Tijdens een polonaise in een propvolle kroeg slaat de carnavalskraker Hij Leeft Nog, van het legendarische trio No Nonsens uit Drunen, in als een bom bij onze Lex. Hij Leeft Nog. Na jaren van twijfel over het bestaan bleek juist dit lied werkelijk alle antwoorden voor Lex te herbergen. Een carnavalsnummer nota bene… hoe typisch Lex…
De toon, en dus ook Ringtone!, voor het resterende deel van zijn leven was gezet. Iedere dag sindsdien hoorde hij tientallen keren per dag Hij Leeft Nog. Alsof hij zichzelf stééds weer moest overtuigen dat hij inderdaad nog leefde.
Maar ik dus ook! Op het vliegveld. In het hotel. In de file. In het restaurant. Op kantoor. In de St. Estève Bar. Altijd. Overal. Hij Leeft Nog. Ik werd stapelgek van die Ringtone, maar daar had Lex natuurlijk totaal geen boodschap aan. Met de hartelijke groeten van Lex, de Stoïcijn.
Tweede rubriek. Hij Leeft Nog op foto’s. Er kwam eerder dit jaar een “Lied voor Lex” tot stand. Met dank aan Alex Roeka. Mijn muzikale held met wie ik, voordat ik het zelf wist, ineens een duet had gezongen. Ik voorzag het lied van foto’s die ik door de jaren heen zorgvuldig had verzameld. Lex de Keilenbijter. Lex de Ondoorgrondelijke. Lex de Coulante. Lex de Onwrikbare. Ze komen allemaal aan bod. Het lied kreeg meer dan 450 hits op YouTube. Het testament kreeg steeds meer kleur, vorm, inhoud en dus ook steeds meer bekendheid.
Derde rubriek. De verhalen. De herinneringen. De anekdotes. Ik heb het altijd al als mijn hoofdtaak gezien om alle herinneringen aan alle Lexen zo treffend mogelijk vast te leggen.
Toen Lex ziek bleek, moest ik iets met mijn onmacht. Op uitnodiging besloot ik deel te nemen aan de Alpe-d’HuZes Actie en in de maanden rondom dit evenement schreef ik vele Blogs waarin veel, zo niet alles, is gezegd over Lex.
Er werd op mijn Actiepagina intens meegeleefd met het verhaal van de zieke vader en zijn fiets-schrijvende zoon. Alles om zo veel mogelijk geld in te zamelen. Geld voor het KWF. Maar het was natuurlijk meer dan geld. Ik wilde perse alle Lexen pre-postuum eren. Zo moest het zijn, zo stond het geschreven.
Waar haal je het vandaan, vroeg Lex mij vaak. En velen met hem. Het antwoord ligt hier naast me. Hij snapte maar niet dat hij zijn verhaal zelf schreef. Mijn handen op het toetsenbord hoefden slechts zijn ritme te volgen.
We besloten de Blogs te bundelen in een boek, getiteld Spookrijder. De gedachte achter het uitgeven van een boek was heel simpel: een boek immers sterft nooit. Lex vond dit zo’n mooi project dat hij besloot het te sponsoren. Al mijn donateurs mochten een exemplaar bestellen. Eigenlijk een bizar gebaar: hij schonk zijn eigen levensverhaal en opende en sloot hiermee zijn eigen theater. Lex de Paradijsvogel.
Alle Lexen komen er in voor, alle Lexen zijn waar, en alle Lexen heb ik even lief gehad. Ze lopen allemaal in de door hem zo geliefde polonaise door mijn boek heen: Lex de Kwetsbare. Lex de Onaantastbare. Lex de Draaikont. Lex de Uitbundige. Lex de Vechtjas. Lex de Gever. Lex de innemende. Lex de in-nemende…
Ik heb Hij Leeft Nog, zijn erfenis, zijn testament, zijn zijn en zijn niet-zijn, gekneed tot iets tastbaars. Met een lied. Met foto’s. Met het boek Spookrijder.
Rest ons, tot slot, nog de vraag hoe wij, gezamenlijk, Hij Leeft Nog in praktijk kunnen brengen?
Ik stel voor dat we het woord “proost” per onmiddellijk afschaffen. Laten we het definitief vervangen door “Hij Leeft Nog”, iedere keer als we de glazen heffen. Ik zelf ben niet zo’n kroegtijger. Ik doe de belofte dat ik Lex zo veel mogelijk zal gedenken op de fiets. Op de toppen van bergen. Steeds weer. Te beginnen tijdens mijn aanstaande zomervakantie waarin ik de Mont Ventoux zal beklimmen. Aan de voet ligt het voor ons zo legendarische gehucht St. Estève. Ik zal het passeren met een vette glimlach!
Eenmaal aan de top van de Ventoux zal ik uitschreeuwen:
“Hij leeft nog!
In de Kroeg, In de Kerk,
In het Blog, op een Berg!”
Pas dan kan ik met een gerust hart aan een nieuw hoofdstuk beginnen.
Trots, dankbaar en niet langer verdrietig. Omdat ik pas dan echt zeker weet:
Alle Lexen…
één stap verder dan Hij Leeft Nog….
Hij Overleeft ons Nog…
FOTOGALERIJ
Lied voor Lex
tekst/muziek Alex Roeka en Marco Hendriks
Gitaar en zang Alex Roeka
Zang en mondharmonica Marco Hendriks
Accordeon Richard van den Bos
Bas Ronald Roos
