31 mei 2020
Gisteren herdachten we de eerste sterfdag van mijn vader. We bekeken de foto’s die tijdens de uitvaart werden getoond.
Bij één foto schoot ik vol. Autoroute, 2016, voor de laatste keer met mijn vader op weg naar Alpe d’Huez, mijn vader naast mij met de kaart van Frankrijk op schoot. Mijn vader was gek op Frankrijk en misschien nog wel meer op de kaart van Frankrijk.
‘Kijk pa. Afslag Tournus.’
Mijn vader maakte foto’s van de weg en volgde met zijn wijsvinger de route op de ANWB kaart.
‘Dat zijn de beste kaarten die er zijn.’
We dronken koffie en na het tanken liep hij met me mee. Het deed hem denken aan vroeger, als we op vakantie gingen en we juichten bij de afslag Bollène.
‘Kijk pa. Dijon.’
Hij droeg een Alpe d’HuZes petje, mijn vader. Hij was mijn grootste fan.
Donderdag 4 juni zal ik in de achtertuin van mijn schoonzus en zwager virtueel deelnemen aan Alpe d’HuZes. Als eerbetoon aan alle (ex-) kankerpatiënten, en aan mijn vader die mij de weg wees.
De enige weg.
