In aanloop naar de ontknoping van de vaderlandse competitie waarbij de kans groot is dat Feyenoord voor het eerst sinds 1999 het landskampioenschap binnenhaalt, zal ik een serie verhalen posten om de gestaag groeiende kampioenskoorts het hoofd te bieden.
Lees hier deel 1, De Baard van Socrates
Lees hier deel 2, De Tattoo
Lees hier deel 3, Dat Shirt
Lees hier deel 4, Ons DNA
Lees hier deel 5, Het Natte Washandje
Lees hier deel 6, Dagboek Lieve Willem
Lees hier deel 7, Kromme Hoop
Er was eens een prinses. Zij heette Roos. Roos was geen gewone prinses. Gewone prinsessen reden op witte paarden en droegen mooie baljurken en juwelen die schitterend blonken in de lentezon. Gewone prinsessen hadden lakeien in dienst en verveelden zich de hele dag.
Maar Roos was een bijzondere prinses, omdat zij een hele speciale gave had: iedere nacht droomde zij dromen en die dromen gaf ze gaf ze weg aan mensen die zij lief vond.
Prinses Roos was altijd gekleed in een rood-witte prinsessenjurk. Rood en wit waren haar lievelingskleuren. Soms stelde haar vader Koning Norbert voor eens wat anders te dragen, bijvoorbeeld een mooie jurk in wit-rood-wit, maar prinses Roos was onverbiddelijk: zij wilde alleen rood-wit en anders niet.
Nu was Koning Norbert de slechtste niet. Sterker nog: ondanks het feit dat hij wit-rood-wit eigenlijk mooier vond, stond hij toch toe dat zijn drie kinderen in het rood-wit gekleed mochten gaan. Zijn vrouw, de beeldschone Koningin Tessa, vond het allemaal prima. Zij zorgde voor de harmonie in hun koninklijke paleis dat overigens nog niet helemaal af was.
‘Sorry voor de troep’, had ze tegen de baard dragende hofnar gezegd, ‘ons échte paleis is pas volgend jaar februari klaar.’
Daarna werd de baard dragende hofnar voorgesteld aan de drie prachtige kinderen van Koning Norbert en Koningin Tessa:
Prinses Emma was negen jaar oud, dan kwam Prinses Roos van zeven jaar en daarna kwam Prins Mats van drie jaar.
‘Mats kan fantastisch voetballen, hofnar!’, had Koning Norbert trots gesproken toen hij zoon voorstelde aan de baard dragende hofnar. Prins Mats bleek nóg een heel bijzonder talent te hebben, maar dat kwam pas later die avond aan het licht.
‘Ik heb gehoord dat jij mooie dromen weggeeft Prinses Roos?’, vroeg de baard dragende hofnar.
‘Ja dat klopt’, antwoordde Prinses Roos met een volle mond. Zij zat heerlijk te smullen van de chocoladereep die zij van de vrouw van de baard dragende hofnar had gekregen.
‘En wat is jouw laatste droom die je nu graag weg wilt geven?’
‘Ik droom ervan dat Feyenoord kampioen wordt!’
‘Dat is een mooie droom Prinses Roos! En wat moet Feyenoord zondag doen om kampioen te worden?’
‘Winnen van Heracles!’
‘En gaan ze dat ook doen in jouw droom Prinses Roos?’
‘Ja, het wordt 3-0!’
‘En wie gaan de doelpunten scoren?’
‘Jørgensen, Kuijt en Elia.’
‘En wat heb je nog meer gedroomd?’
‘Dat ik het veld op mag lopen. Bij Dirk Kuijt!’
‘Wow! Maar dat is héél bijzonder Prinses Roos! Wat geweldig voor jou!’
‘Ja!’
‘En weet je al aan wie je die droom gaat geven?’
‘Ja! Aan mijn papa, Koning Norbert. Zodat hij voortaan ook rood-wit gaat dragen, mijnheer de Hofnar.’
‘En weet jij hoe wij jouw dromen misschien kunnen laten uitkomen?’
‘Nee…’
‘Nou wat dacht je ervan als we nu eens het Toverlied zouden zingen? Samen met Prins Mats en Prinses Emma! Je weet toch wat ons Toverlied is?’
‘Ja! Hand in Hand Kameraden!’
Daarna gingen Prinses Emma, Prinses Roos en Prins Mats naar de kamer van de Prins waar een heuse Feyenoordposter aan de deur hing. De prinsessen hielden een Feyenoordshawl vast en Prins Mats moest van de spanning twee windjes laten en toen gingen ze zingen:
Prinses Roos mag aanstaande zondag met de spelers van Feyenoord het veld oplopen tijdens de allerbelangrijkste voetbalwedstrijd van de laatste 18 jaar tegen Heracles Almelo.
Wij gaan allemaal naar Prinses Roos zwaaien als zij het veld op komt lopen. Juf Melanie ook, want zij is heel lief en zij heeft het beloofd!
Aan de spelers van Feyenoord:
Sprookjes móeten goed aflopen, anders zijn het geen sprookjes!
***
….HET SPROOKJE VAN PRINSES ROOS…DE ONTKNOPING!
***
Dank aan Prinses Roos, Prinses Emma, Prins Mats, Koningin Tessa and Koning Norbert
Zij leefden nog lang en gelukkig!
Helemaal leuk en wat een enig sprookje, sprookjes worden vaak werkelijkheid en dat gaat a.s. zondag gebeuren. Mooi gezongen hoor, het brengt vast geluk.
Als prinsesjes in sprookjes dromen, en deze dromen aan een speciaal iemand weggeven, dan zijn dromen geen dromen meer. De droom is werkelijkheid. Ik ga zwaaien naar prinses Roos als zij hand in hand het veld op loopt!
Leuk vervolg Marco ,laten we dan ook maar zingen dromen zijn geen bedrog en hopen op een goede afloop ,wens prinses Roos een mooie zondag want dan hebben wij dat ook