Fotocredits profielfoto: Julia Zwaan
Het is jaar in jaar uit hetzelfde liedje: iedere éérste fietsclinic van het jaar is een door Koers is Koers georganiseerde reünie waarbij in eerste instantie gekeken wordt met hoeveel vetrolletjes jouw fietsmaatjes uit de winter zijn gekomen. Pas in tweede instantie wordt gevraagd hoe het met je vrouw en kinderen gaat.
Niet ál veel nieuws onder de zon overigens.
Daar zorgt Strava wel voor. Nadat op een doorsnee zaterdagavond op Facebook een proostfoto wordt gepost met volle glazen wijn, wordt op zondagavond angstvallig op Strava gecheckt of de Bourgondiër in kwestie de overtollige kilootjes er al weer af heeft getraind. Strava kan een dodelijke werking hebben voor het winterse moraal.
‘Heb jij niet getraind?’, luidt doorgaans de vraag naar de bekende weg met de blik gericht op de broekriem.
Uitzondering op die regel is natuurlijk Norbert… die blijft 365 dagen per jaar bloedfanatiek en afgetraind. Nadat hij vernomen had dat je zaterdag jongstleden nog op je smoeltje was gegaan, stuurde hij je doodleuk een appje dat gewoontegetrouw zwanger was van de uitroeptekens:
Balen man dat je gevallen bent!! Heb jij geen blessure opgelopen? Ben vandaag vrij en met de kinderen naar Adventure City!! Ook leuk!! Gisteren 1:24:07 gelopen op de halve marathon!! Lekker!!!
Precies wat je wilt horen als je geblesseerd bent. De blessure gaf je ondertussen wel een waterdicht alibi om af te zien van actieve deelname aan Lucinda Brands veldrijdclinic van vandaag in Outdoor Valley, pal boven de rook van Rotterdam.
Als Spookrijdende spreekstalmeester van het Koers is Koers circus heette je de deelnemers aan de clinic van harte welkom. Niet zonder trots liet je het hooggeëerde publiek de zwachtels om je linkerhand zien. Het ongeluk houdt zich weliswaar schuil in een klein hoekje, maar verdient als het zo uitkomt een groter podium.
Enkele jaren geleden draaide een soortgelijke veldrijdclinic onder leiding van Rob Harmeling uit op een vernederende ervaring. Je stond als laatste van de groep bovenop een heuvel en tuurde met een bonkend hart de afgrond in. Rob doorzag je angst op tijd en stelde voor dat jij, als enige, via een alternatieve (en veiligere) route terug naar het clubhuis van Outdoor Valley mocht keren.
‘De Gerard Joling in me’, zo beschrijf je sindsdien jouw alter ego die angst koestert voor het veldrijden. MTB is voor jou de afkorting van Moet Thuis Blijven. Om je absentie van vandaag kracht bij te zetten refereerde je in je betoog aan de verzameling Gerard Joling foto’s die regelmatig de ronde doen in diverse wielrengerelateerde WhatsApp groepen:
Het polsje tijdens de afdaling van de Ventoux. Het polsje tijdens mijn gesprek met Madame Zoetemelk tijdens dezelfde fietstrip. En natuurlijk de foto van een onderkoelde Spookrijder na zijn vijfde beklimming van Alpe d’Huez.
[klik op een afbeelding voor een vergroting]
Helden, zo noemde je vandaag de geachte aanwezigen, want moed moet als je veldrijder wilt zijn.
Eenmaal op de fiets genoten ze als jonge veulens in de open weide. Lucinda bracht ze de fijne kneepjes van het veldrijdvak bij. Vrij van jaloezie ging je kopje onder in passieve fietsvreugde. Je genoot van de behendigheid waarmee Lucinda zich van een steile heuveltop liet afglijden. Je genoot evenzeer van de aarzelendere manier waarop de deelnemers het kielzog van Lucinda volgden.
Ook je fietsvriend Mark had zich afgemeld vanwege een griepje dat hem dreigde lam te leggen. Jullie stonden op de uitkijkpost van Outdoor Valley en staarden naar jullie zwoegende fietsvrienden in de verste verte enerzijds en naar de schoonheid van de Rotterdamse skyline anderzijds. De stad zag eruit als een slapende reus die ieder moment kon ontwaken om de revolutie uit te roepen.
De drone van Marks zoon Yaron zoefde als een UFO boven jullie hoofden en trok in een rechte lijn richting de groep van Lucinda. De drone had de werking van een teletijdmachine, alsof je herinneringen van en naar een geheime locatie werden vervoerd.
Bijvoorbeeld naar een trainingsrit van precies een jaar geleden met Lars, Chantal en Lucinda.
Tijdens de rit zat Lucinda’s zadeltasje los. De klittenbandstrip kwam vervaarlijk dicht in de buurt van haar spaken en van haar remblokjes. ‘Luus, pas op! Je lintje!’, riep je nog. De Gerard Joling kwam andermaal in je los.
Niemand reageerde.
Ondertussen bepten Luus en Chantal er vrolijk op los, riep Lars te pas en te onpas tegen voorbijgangers “goedemorgen lieve mensen…36 Cycling wenst u een fijne dag!” en en passant friemelde Lucinda Brand het losgeschoten klittenbandlintje vakkundig weg. De verbijstering was groot, gevolgd door schaamte voor het vooroordeel met betrekking tot vrouw en techniek.
Sindsdien kan je geen wedstrijd van Lucinda meer zien zonder aan het gevaar van een losgeschoten klittenbandlintje te denken. Zo kroop je tijdens haar duizelingwekkende afdaling van de Col de la Romme in La Course van 2018 als een laffe hond achter jullie tweezitsbank. Je was urenlang onvindbaar.
De clinic zit erop.
Rode koppen leggen hun helm terzijde en bestellen een biertje. Er wordt geproost op de overwinning van de moed. Het enthousiaste “dit smaakt naar meer” zal slaan op het bier én op de veldrijdclinic die Koers is Koers organiseerde ter voorbereiding op de fietsreis naar de Sella Ronda in Italië, in september dit jaar.
De fietsvrienden trotseren hun overtollige kilootjes want ze willen allemaal op de foto met tweevoudig Nederlands Kampioen Veldrijden en vice-Wereldkampioen Lucinda Brand – de circusartiest waar vandaag alles om draaide.
Uit bewondering voor de vaardigheden van Lucinda heeft de directie van circus Koers is Koers besloten om de term stuurmanskunst per direct te veranderen in stuurvrouwkunst.
***
Interesse om mee te gaan met de fietsreis naar Sella Ronda? Neem gerust contact op met Lars van den Broek via de mail info@koersiskoers.nl
Drone video is van de hand van Yaron Elderson
FOTOGALERIJ
(Fotocredits Zwaan en Marco Hendriks)
[klik op een afbeelding voor een vergroting]
[klik op een afbeelding voor een vergroting]
DANK AAN LUCINDA BRAND
De blauwe plekken zijn nog niet weg en herinneren mij nog dagelijks 🙂 aan een zeer gave, leuke clinic van Lucinda Brand. En wat een leuk mens! Heerlijk eerlijk geschreven Marco.
P.S. leuk gedaan de foto’s met jouw trademark er op