5 november 2019
We gingen met het gezin naar de film Western Stars. Van Bruce. We ontmoetten twee onbekende oude vrienden. Dat was geen toeval, dat doet Bruce.
Hij zong en sprak over liefde. Over vriendschap. Over leegte. Over pijn. En over de demonen die zijn hoofd ongevraagd bezoeken.
Mijn twee onbekende oude vrienden wilden klappen na ieder lied. Net als ik. Net als mijn gezinsleden. Dat fluisterden we naar elkaar.
Bruce grijnsde en wenste ons liefde toe. Zijn vrouw legde haar rimpelige hand over die van haar man.
Het was zo’n avond om grenzeloos veel bier te drinken in Sleepy Joe’s Café en om ‘s morgens met stenen in je mond wakker te worden in het Moonlight Motel.
Na afloop omhelsde ik ze in de lobby van het Leids filmhuis. Ze voelen zo vertrouwd als de strot van Bruce, die twee onbekende oude vrienden van me.
