Vrijdag 1 april. Sparta trakteert?
Mijn klanten kennen geen genade met een aanstaande kampioenssupporter. Net nu het er om begint te spannen, gaan de hemelsluizen open en stromen de opdrachten binnen: ‘…kun je een offerte maken voor de opmaak van magazine?’ ‘…wil je vandaag de teksten aanleveren voor het evenement in juni?’ Telefoon… een onbekend nummer… een oud contact met een nieuwe werkgever… ‘leuke klus… nieuwe campagne… 10 tot 15K budget…’
Lekker belangrijk.
Ik pak de stand er nog maar eens bij. Nog 6 wedstrijden, tien punten voor en een wedstrijd minder gespeeld. Rekenmeesters hebben becijferd dat Sparta vanavond kampioen kan worden, mits we zelf winnen en concurrenten Eindhoven en VVV punten laten liggen. Ik geloof niet dat ze dat gaan doen. Zelf hou ik het er op, dat ‘we’ nog vijf punten nodig hebben.
Ik tuur naar de voorbeschouwing op het supportsforum, toepasselijk ‘In The Winning Mood’ geheten. Overigens ook in de tijd dat we helemaal niet aan winnen hoefden te denken. Wat er wordt geschreven komt nauwelijks binnen.
Ik kijk op mijn horloge.
Ik neem nog maar een kop koffie.
Ik eet een dropje.
Ik loop naar de supermarkt.
Ik maak een rondje door de tuin.
Ik eet weer een dropje.
Ik ben er bepaald niet gerust op.
Afgemaakt werden we in Breda. Opgevreten met huid en haar. Met 4-0 van de mat geveegd. En nu zouden we ‘even’ tegen NAC kampioen worden. Op onze 128ste verjaardag. Zodra het woord verjaardagswedstrijd valt krijgen de Spartanen pap in hun benen. 1 April, kikker in je bil. En geen tegenstander gaat vrijwillig meewerken aan je feestje natuurlijk. Laat staan cadeautjes weggeven. Meestal is het Sparta dat trakteert.
Als we die avond bij het stadion aankomen, zijn de lantaarnpalen rond het Kasteel feestelijk aangekleed, met rood-witte ballonnen. Vooruitlopend op een eventuele blije gebeurtenis zijn de reclameborden op de hoeken van het veld vervangen door dranghekken. Op de tribune schijnt het duo Danny Blind en Bert van Oostveen te zitten, de kampioensschaal in de aanslag. Alsof het allemaal nog niet genoeg is wordt aan alle vier de zijden van het veld vuurwerk ontstoken, zodra de Spartamars klinkt en beide ploegen het veld opkomen. Iets zegt me dat die feestelijke ambiance wel heel erg voorbarig is. Maar het stadion zit afgeladen vol voor een wedstrijdaffiche dat, zoals dat zo mooi heet, in de Eredivisie niet zou misstaan.
Tien man sterk bevolken we de Dennis Neville. Sparta-maat Wybo heeft zijn dochters en nog wat vrienden meegenomen en zich daarbij nog vergist in het aantal kaarten, waardoor ook Herlina mee kon komen naar het uitverkochte Kasteel. Herlina is niet echt een voetballiefhebster en zeker geen Spartane. De eerste twintig minuten geeft ze nog aan de wedstrijd vermakelijk te vinden. Daarna heeft ze vooral Wybo’s dochter en haar vriend zitten uithoren, tot ongenoegen van de bejaarde Spartanen een rij voor ons: ‘as t je niks kan scheele, gaat dan lekker thuis lope ouwehoere ja’.
Op een volgepakt en sfeervol Kasteel ontrolt zich een wedstrijd die volledig voldoet aan mijn verwachtingen: het is weer ouderwets billenknijpen. Na een minuut of drie is al duidelijk dat NAC geen boodschap heeft aan onze verjaardag, laat staan aan eventuele festiviteiten achteraf. Een knullige terugspeelpass brengt pingelaar Naah in stelling, die zichzelf het strafschopgebied in slalomt en daar wordt gesandwiched door drie toegesnelde Spartanen. Penalty. Wordt het zo’n avond? Specialist Sjoerd Ars neemt zijn aanloop, keeper Roy Korsmit blijft geconcentreerd wachten en weet de slap ingeschoten pingel te stoppen, klemvast. Of wordt het zó’n avond?
Het wordt een beetje van allebei. Het spel gaat op en neer, waarbij NAC de betere kansen krijgt. Maar de gestopte penalty geeft Kortsmit veel vertrouwen. Hij is dan ook de beste man op het veld aan Sparta-kant. Pas na rust wordt er gescoord: 0-1 door goaltjesdief Sjoerd Ars, nu wel. Na nog wat benauwde momenten en evenzoveel nuttige reddingen wordt Sparta door heel Spangen naar voren geschreeuwd en is het uiteindelijk onze superbelg Sanusi die voor de gelijkmaker zorgt met een afzwaaiend afstandsschot. De opluchting is groot bij ons Spartanen, maar de kurk blijft op de champagne. Het duo Danny & Bertje mag ook in Helmond komen opdraven met hun schaal. Want als het vandaag niet lukt, dan komende vrijdag maar. We zijn goed weggekomen tegen een sterk NAC.
Nog vier punten te gaan.
