We fietsten zo een tijdje, Estelle en ik, door de prachtige heuvels van de Languedoc, op zoek naar het Lac de Puivert dat ons door wijnboer en gastheer Alain was aanbevolen.
Hij maakt heerlijke wijnen, die Alain. Hier in het moederland gaan we iedere avond rozig naar bed in de gloedvolle hoop dat morgen als vandaag mag zijn.
Zo passseerden Estelle en ik de gehuchten Bouriège, Le Cazal, Festes-Saint-André en Puivert om uiteindelijk bij het Lac de Puivert uit te komen.
We zetten onze fietsen neer bij het terras en genoten van het Disneyblauw van het Lac. Twee vaderlandse wielertoeristen boden ons een fles gekoeld water aan. Estelle nam in haar wielerkleding een duik in het meer.
Als een zeemeermin wees zij naar het eiland middenin het Lac de Puivert waarop een Spookrijdersbord schitterde.
‘Schateiland’, mompelde de vader die zijn dochters ogen niet geloven kon.
