“Werkelijke liefde betekent ophouden met vergelijken.”

– Bernard Grasset

Vergelijken. Het dient geen enkel doel en toch doen we het. Zo doe ik sinds vorige week mee aan een “Bruce Springsteen battle” op Twitter. De organisatoren laten twee liedjes tegen elkaar strijden, het winnende liedje gaat door. Heeft geen enkele zin, appels, peren, slaat nergens op maar ik doe het graag.

Andere mensen laten de keuze van hun favoriete voetbalclub afhangen van het aantal triomfen, succes, titels etcetera. De grootste, de beste, de langste, het verste, het diepste. Ze zien in het vergelijk hun grote gelijk.

Ik verwijs het liefst naar de muziek als men aan het vergelijken slaat: Compared to What van Roberta Flack.

Enkele weken ná de Tour of Aravallis zal ik deelnemen aan een fietsreis met Rotterdamse ondernemers naar de Passo di Gavia in Italië. De voorbereidingen van deze twee fietsevenementen liepen de voorgaande maanden vrijwel synchroon aan elkaar.

Mensen vragen mij logischerwijs vaak naar de verschillen tussen het fietsen in Europa en het fietsen in India. Natuurlijk verwijs ik naar het verkeer (beter gezegd over het gebrek versus het overschot aan regels), naar de toestand van de wegen (en wij maar klagen over de wegen in België), naar het gevaar van wilde en loslopende dieren op de openbare weg, etc. etc. etc.

(In een ander betoog zal ik overigens eens nader ingaan op een ander levensgroot cultuurverschil: de groepsapp. Hier alvast een voorproefje:

In de voorbereiding leggen mijn vrienden uit India vooral het accent op de voedingsaspecten van het fietsen. Iedere dag neemt voedingsdeskundige Shaily ons in deze bij de hand. Zo ging zij bij voedingstip van dag 26 nader in op de vraag of het al dan niet wenselijk is toe te geven aan hongergevoelens. Welnu, die zelfde hongergevoelens kwamen in de groepsapp van mijn Nederlandse fietsvrienden ruimschoots aan bod. Kreeg ik geen foto van een corpulente dame die het fenomeen Rokjesdag een geheel nieuwe (vooral eigen) dimensie gaf, waren het wel foto’s van dames en heren in diverse compromitterende poses die er zo ingewikkeld uitzagen dat ik geen idee had hoe ik mijn mobieltje moest houden.)

Je kunt je afvragen of het zin heeft om te vergelijken?

Kunnen wij het ons voorstellen dat een genderneutrale beambte van de Franse péage tijdens diensttijd in slaap is gevallen en dat gelijktijdig een zwerfkind op je raam staat te kloppen voor een beetje eten of drinken? Kunnen wij het ons voorstellen dat tankstations langs de snelweg zijn voorzien van gebedshuizen waar ceremoniële diensten gewoon doorgaan terwijl een verloederd uitziende vrachtwagenchauffeur doodleuk staat te tanken terwijl een uitgemergelde geit tegen zijn truck staat te piesen? Kunnen wij het ons voorstellen dat hordes verwilderde kinderen uit pure verveling stenen gooien naar het voorbijtrekkend verkeer (inclusief 45 wielrenners die morgen in de bloedhitte zullen passeren)? Kunnen wij het ons voorstellen dat je met de auto zigzaggend een weg moet vinden tussen de koeien, schapen, buffalo’s en honderden valse en mank lopende zwerfhonden? Kunnen wij het ons voorstellen dat de hotelbediende tot de toiletdeur met je meeloopt en hij nog net niet je leuter vasthoudt bij het urineren? Kunnen wij het ons voorstellen dat wij bij het inchecken in Hotel New York als teken van gastvrijheid een bindi op het voorhoofd aangebracht krijgen ten teken van gastvrijheid en respect?

(Een bindi staat overigens symbool voor het focussen van gedachten in de waan van alledag. Het is eigenlijk best jammer dat wij die traditie niet kennen.Het kruis staat symbool voor verzoening, verdraagzaamheid en hoop. Een gemiste kans dat zij  niet bekend zijn met dit fenomeen).

Ik zeg nee. Het vergelijkend warenonderzoek leidt tot niets en de geschiedenis heeft ons geleerd dat niets nooit iets kan worden.

En daarom volgt hier, in de verzoenende gedachte van de wereldvrede en met verwijzing naar het citaat van Bernard Grasset, een top 5 van Het Grote Vergelijk (dit in tegenstelling tot het Het Grote Gelijk dat zich als bron van iedere oorlog leent):

1. Beide fietskampen hebben te maken met het fietsvirus;
2. Beide fietskampen bestaan uit louter positief ingestelde mensen (die zich echter allen op enig moment in de koers, waar ook ter wereld, allemaal dus, iedereen, stuk voor stuk, niemand uitgezonderd, afvragen…WAT BEN IK HIER IN GODSHEMELSNAAM AAN HET DOEN?!);
3. Zowel mijn Indiase vriend Jatin als mijn Nederlandse vriend Lars scheppen er genoegen in om op grote snelheid door heuvelachtig gebied te trekken in respectievelijk Rajastan (Tour of Aravallis) en West-Vlaanderen (Omloop het Nieuwsblad, Chantal werd tweede);
4. Beide kampen hebben hun lot in handen gelegd van de Messias (Ghandi respectievelijk Jezus) die ons beiden voorgingen in hun leer van barmhartigheid, menselijke waardigheid, empathie, bescheidenheid en liefde;
5. Beide kampen hebben de kampen met hongergevoelens.

Morgen begint de Tour of Aravallis en ik ben door inbreng van beide fietskampen uitstekend voorbereid: door de voedingsadviezen van Shaily voelt mijn lichaam sterker en uitgebalanceerder dan ooit hiervoor. Door de bijdragen van mijn Nederlandse fietsvrienden weet ik alleen nog niet op welke wijze ik mijn perfect geprepareerde torso ga aanwenden.

Fietsen en seks….is dat eigenlijk te vergelijken?