Natuurlijk is een gediplomeerd boerenlul van Rotterdam-Zuid als jij een koning in het verbloemen van emoties als pijn, teleurstelling en verdriet. Op Zuid compenseren we het gebrek aan illusie en romantiek met rauwheid die verpakt wordt in bijtende humor die geen genade kent. Omdat de stad geen onderdak geeft aan watjes, kan je wel tegen een stootje. Wie zijn ze dan?

Zo stond het geschreven.

Je dekking was weg op de bewuste avond dat jij, de Spookrijdert, gediplomeerd boerenlul van Zuid, werd blootgesteld aan een verrassingsaanval uit onverwachte hoek. Daar stond je op het podium van Theater Walhalla je kunstje te doen. Omdat je een pestpleurishekel hebt aan toeval, had je je grondig voorbereid op deze avond waarop de Aftermovie van de fietsreis naar de Mont Ventoux werd getoond. Je had teksten geschreven die je voor, tijdens en na de film voor zou lezen. Je stortte je potpourri van grappen, melancholie, grofheid, muziek, vriendschap en liefde voor de fiets uit over het publiek zoals een tuinier een zak potaarde over zijn land uitstrooit.

Zo stond het geschreven.

Tot de bewuste verrassingsaanval uit onverwachte hoek was er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. Het interview met de dames van de Wooning Zesdaagse Rotterdam liep gesmeerd. De Aftermovie werd met groot enthousiasme ontvangen – met de adembenemende beelden die cameraman en regisseur Arjan aaneen had geregen was de toon gezet. Met terugwerkende kracht klonk je voice-over als een verkouden Tom Waits op zoek naar een keelpastille. Gelukkig werd de deugd der luchtigheid bediend toen je je glas wijn om pleurde en je jezelf, geheel naar waarheid en tot grote hilariteit van het publiek, een enorme Jan Lul noemde.

Zo stond het geschreven.

Het leven is even verrukkelijk als onverbiddelijk. Aan al het goede komt een eind. De euforische fietsweek met de aanwezigheid van Joop Zoetemelk (onze Joop, de Joop) als absoluut hoogtepunt bereikte met het ongeval van Pascal een asgrauw dieptepunt. De wereld van de fietsvriendengroep kleurde zich inktzwart toen vernomen werd dat Pascal tijdens de afdaling naar Bédoin gruwelijk ten val was gekomen, vrijwel analoog aan de valpartij van de hoofdpersoon in het boek Ventoux van Bert Wagendorp. Maar het leven is te echt om zich te kunnen spiegelen aan een roman. Pascal voldeed aan alle eisen die het echte leven aan ons stelt: je bent noch slachtoffer, noch held. Je bént gewoon, en dat lot is an sich al ernstig genoeg. En zo stond Pascal daar. Naast je. Op het podium. In een tjokvol Theater Walhalla. Waar het publiek de adem inhield toen Pascal verhaalde over zijn val, over zijn wonderbaarlijke herstel en over het feit hij vandaag, dinsdag 11 december 2018, voor het eerst op een normale stadsfiets had gezeten. ‘Ik heb al je Mont Ventoux Kronieken gelezen Marco’, zei Pascal met onvaste stem, ‘want na enkele weken kon ik met mijn duim scrollen over de scherm van mijn mobieltje…’

Zo stond het geschreven.

De nieuwe bestemming die zich middels een fraaie door Arjan zorgvuldig opgebouwde teaser openbaarde, werd met gejuich ontvangen door de fietsvrienden. Na het intense gesprek met Pascal rolde een golf van ontladen emotie door Theater Walhalla. Italiaanse muziek weerklonk. De accordeon tongkuste de mandoline. De saamhorigheid werd omhelzend gevierd. Er leek een slag te zijn gewonnen. Kijk maar naar de volle tribunes, Spookrijdert. Durf los te laten. Het moment is soms meer waard dan de rode draad.

Zo stond het geschreven.

Het was op dat moment dat Lars aandacht vroeg voor de achttien Mont Ventoux Kronieken die je had geschreven. Het was op dat moment dat Frank van Avantage IT naar voren kwam om je en plein public te onderwerpen aan een korte quiz waarin je intellectuele kennis werd getest. Of de Spookrijdert enkele citaten uit de vaderlandse klassieke wielerliteratuur wel zou herkennen. Het was op dat moment dat Lars en Frank je een geschenk overhandigden. Het was verpakt in bruin papier dat alles weghad van kippenvel. De verrassingsaanval uit onverwachte hoek was een boek waarin alle achttien Mont Ventoux Kronieken waren gebundeld. Het was op dat moment dat je je onmiddellijk realiseerde dat jouw boek ons boek ís, ons boek wás en voor altijd ons boek zal blijven. Het was op dat moment dat je tamelijk gegeneerd de rij fietsvrienden aanschouwde die alleen Theater Walhalla wensten te verlaten met een gesigneerd exemplaar van hun boek Ventoux.

Het was op dat moment dat jij je, gediplomeerd boerenlul van Zuid, voor een moment de gelukkigste en meest dankbare man op onze planeet mocht noemen.

God zag je mond vol tanden en zag dat het goed was.

Voor Frank, Bob en Lars

Opgedragen aan al onze fietsvrienden

De aftermovie:

De teaser naar de nieuwe bestemming:

Films gemaakt door Arjan Smilde van Smilde Video Producties

Vormgever Bob Overhand (l) en vader Frank Overhand (r) Dank aan Avantage IT

Pascal doet zijn verhaal 12 weken na zijn val. Met toehoorders Lars en Norbert (Koers is Koers)

Dank aan Lars (l) en Arjan (r)