Huilmuziek van een Stokbroodvreter
Toen ik dertien was, was hij veertien. Hij was blijven zitten. Met Didier, een kakker met geniepige ogen en dito humor. Hij had lang blond haar, Peter. Zijn spijkerjack was voorzien van opgenaaide stiksels van Heavy Metal bands. Saxon. Judas Priest. Kiss. En zijn...
The Other Side Of My Letter Is White
Open brief aan de Feyenoordselectie Heren, In mijn hele leven huilde ik welgeteld drie keer in een bioscoop. En dat in een tijdsbestek van twaalf maanden. De laatste twaalf maanden welteverstaan. De eerste keer was bij De Marathon. Een overdosis keiharde...
Built for Comfort
Eens pakte Henk me bij mijn ellenboog. Hij keek recht in mijn ogen en zei: “Gluten….jij moet meer gluten eten…” Henk fietst niet. Frank wel. Frank behoort, met mij, en Bea, tot de langst spinnenden van de groep. Frank heette ooit Franky Boy omdat onze eerste...
Hannibal’s Valentijnsdag
“Aut viam inveniam aut faciam.” (Of ik vind een weg, of ik maak er een) – Hannibal “I’m driving a big lazy car rushin’ up the highway in the dark I got one hand steady on the wheel and one hand’s tremblin’ over my heart It’s...
