30 juni 2019

Ze hadden amper op een racefietszadel gezeten, die meiden van mij. Ze kenden de koers voornamelijk van TV. Verplicht de Tour kijken. En Parijs-Roubaix. Met papa. En dan nooit mogen praten.

Respect voor de koers.

‘Wat bijzonder. Hier rijdt Chantal. Onze heldin. En morgen rijdt ze met ons’, zei mijn oudste dochter gisteren in Ede waar Chantal als een vechtende leeuwin haar trui verdedigde. Tot het gaatje. Zoals ik mijn dochters heb geleerd.

Vandaag fietsten ze samen. En Maarten kwam langs. Toen we 85 kilometer hadden gefietst. Hij glimlachte.

‘Maarten stak zijn duim naar ons op.’

Vandaag kregen mijn dochters fietsles. Van Chantal en Maarten, samen goed voor vier Nederlandse Kampioenschappen.

Trotser kan je een vader niet maken. Nooit meer niet.

 

-

Privacyoverzicht

Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.