Pleurt Op!

door | mei 13, 2021 | Spookreflexies

  Ik was in diepe concentratie aan het schrijven. De deurbel haalde mij uit mijn bubbel. Met een gezicht in onweersstand deed ik de deur open. Het was de buurvrouw. Ze had een briefje in haar postbus gevonden. Van Postpuntennel. Of dat van ons was. Zij had zelf...

Der Schlüsselmacher

door | mei 11, 2021 | Spookreflexies

  Vroeger keken wij op zaterdag altijd naar Duits voetbal. Maar eerst kwam de Tagesschau. Die duurde altijd heel lang. Daarna kwam Die Sendung mit der Maus. Die duurde ook lang. Daarna kwam Duits voetbal en hoopten we standaard dat Bayern München verloor....

De Handen van mijn Vader

door | apr 4, 2021 | Spookreflexies

  De Matrassen van Rickey heette het kunstwerk blijkbaar, die draaiende panelen die op het Binnenwegplein stonden. Voor Ter Meulen. Wij gingen vroeger nooit veel naar de stad. Wij bleven meestal op Zuid. Op zaterdag voetbalden mijn broer en ik. Als er nog tijd...

Lee

door | mrt 23, 2021 | Spookreflexies

  Ik kwam nooit dichterbij Lee Towers dan op zondag 11 april 2010. Het was twee minuten over tien in de vroege ochtend. Lee liet een kippenvelwekkende You’ll Never Walk Alone over de blote armen van 10.000 marathonlopers uitrollen. De Coolsingel was één opgezette...

Energie

door | mrt 4, 2021 | Spookreflexies

  ‘Met Hendriks.’ ‘Ja u spreekt met–piep- van –piep-.‘ ‘Goedemiddag.’ ‘Ik bel u over uw energie.’ ‘Nee.’ ‘Pardon?’ ‘Nee.’ ‘Nee?’ ‘Nee. Die heb ik al.’ ‘Ja natuurlijk hahaha… grappige mijnheer Hendriks. Maar het kan altijd goedkoper. En duurzamer.’ ‘Dat wil ik...

Babyfaces

door | feb 17, 2021 | Spookreflexies

  In 1989  gingen we met de neven en nichten een dagje naar Parijs. In 1989 nam ik mijzelf, mijn zonnebril en het leven buitengewoon serieus. Ik kende immers alle teksten van Bob Dylan uit mijn hoofd en deed alsof ik ze ook snapte. Mijn zonnebril verbloemde veel....